آشنای غریبه ها

 

 

آشـــنای غـریبــــه‌هـــا

 

.. و باز پیرمرد چشم سبز در زد و احوال پرسید و

گفت: تنهایی؟

گفتم :خدا هم هست.

گفت :خدا با جمعیت است.

گفتم :از جماعت شامی منفردم

گفت:به چشم نمی‌آیند.

گفتم: چشمهایت چه زیباست؟

گفت: تو در آنی.

گفتم: تو عیانی .

گفت: و تو پنهانی و در آنی .

گفتم : که چه دانی؟

گفت: دانم همان که غروب را تاب نمی‌توانی.

گفتم : چرا هر غروب به دیدنم می‌آیی؟

گفت: دیدنت را دوست دارم.

گفتم: ز چه رو؟

گفت: از روی تو رو.

گفتم: نمک می‌پاشی؟

گفت: نمک بر می‌دارم...

گفتم : شام با من بمان.

گفت: تو اهل شام نیستی با شامیان نمانی.

گفتم :من غریبه‌ام و بر غربتم نیست تمامی.

گفت: غربت چه معنا دارد وقتی که تو آشنای غریبه‌ها باشی...

 

 

حمیدرضا ابراهیم‌زاده

18/2/1392

 

کلیه حقوق برای مولف محفوظ است.

 

2/2/1392           حمیدرضا ابراهیم زاده