مناجات ابرار
پروردگارا!
تو بزرگی و امید بخش و سزاوارترین معشوق برای دلبستن ...
خدایا!
تو تنها الهه‌ی همه قدرتها و زیبایی‌هایی و ماناترین واله و شیفته‌ی مخلوقت انسان هستی ...
الهی!
تو بزرگی. و بزرگتر و توانمندتر و مدبرتر از تو هیچ بزرگ و مقتدر و مدبری نیست.
هنگامیکه بخواهی ببخشی، بی‌حساب می‌بخشی .
و هنگامیکه بخواهی بیامرزی و عطا کنی، هیچ دلیلی برای دلت دلالت نمی‌کند.
مهیمنا!
بمن توانایی عفو بی‌چشمداشت راعطا کن و تحمل چشیدن جرعه‌های تلخ شرنگ بی‌وفایی و هجران دوست داشتنی‌هایم را.
معبودا!
به نگاه ناگاه تو دلبسته و امیدوارم. که مرا در ناگواریها تنها نمی‌گذاری.
تو بزرگی ، بلند مرتبه تر از الله اکبر ذهنم و عمیقی عمیق‌تر از ژرفای اقیانوس آرزوها و امیدهایم.
وقتی که می‌بینم عظمت و ژرفای مصایب و دلخوشی هایم از تو بزرگتر نیستند.
وقتی که می‌بینم تو بزرگ و سرپرست و وکیل و قاضی وشاهد مهربان من هستی.
می‌انگارم که خوشبخت ترین و خوش شانس‌ترین انسان تمام دنیا هستم.
می‌گویم الله اکبر!
که کلید واژه‌ی همه ظرافت‌ها و زیبایی‌ها و دارایی‌ها و بزرگواریهایی.
و تنها یاورم در همه فراز و فرودهای مسیر بزرگ شدنم هستی.
باز می گویم «الله اکبر» که رمز این طنین. بیگ بنگ هستی را کلید زد...
این اولین آوازی بود که به گوشم خواندند تا بدانم هیچ مصیبت و دلخوشی بالاتر و بزرگتر از تو نیست.
باز می‌سرایم نغمه‌ی «لااله الا الله » را که نفس من به سوی تو باز می‌گردد.
و همین آخرین واژه‌ای است که بر گوشم خواهند خواند که هیچ ماوایی جز تو ندارم.
لطیفا!
کریما!
رحیما!...
بخاطراینکه مرا و دوستانم را و دلخوشی هایم را در آغوش لطیفت محافظت می کنی از تو سپاسگزارم.
12 دی ماه 1392 حمیدرضاابراهیم زاده
تمامی حقوق نشر برای مولف محفوظ است.
