ماجرااین است

 ماجرا این است

 

همه ی گلهای باغ بهشت مهریه ی یک گل بی سر گشته اند

 

ماجرا این است که طلوع  شکوفه ی رز سپید می تواند زمستانی  را به نگاهش  تابستانی کند.

 

ماجرا این است که باد خرداد سر  رز سپید را با خود برد اما ریشه و  روحش را نتوانست غارت کند

 

ماجرا این است که کاشانه ی دل با هیچ توفان و زلزله ای فرو نمی ریزد. مگر با افول ستاره ی  وفا.

 

ماجرا این است که غروب یک  توفان برای دشت و دریا  طلوع یک آرامش است.

 

ماجرا این است که دریا هنوز هم تشنه ی همان قطره ای است که سالهای سال رودها و سیلها را بخاطرش بلعید

 

ماجرا این است که خورشید هنوز تب دار زیر لحاف مخمل آبی خوابیده است و احساس سردی می کند و گرمای رخوت انگیز آغوش وفا را نیافته است. تا دمی بیاساید شاید این زیبای خفته با بوسه ی  باران از خواب گران برخیزد...

 

ماجرا این است که آبان سر در گم از رفتن مهراست. و تولد خود را متوجه نشده است.

 

ماجرا این است که باد بید را نمی لرزاند بلکه بید به میمنت حضور باد با سلسله می رقصد

 

ماجرا این است که ماجرایی جز حدیث هجران و فراغ، ابر دل را بارور نمی کند.

 

برمن ببار ای ماجرای ابر و دریا

 

کویر داغدار نگاهم بوسه بر آغوش چشمانت مداوا

 

ببار ای دل که چشم اشک با ما ماجرا دارد

 

نگاهش چشمه ای جوشان تر از نثر نگاه ابرها دارد....

حمیدرضاابراهیم زاده

رامسر 9 آبان1393

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ می باشد