خانه دوراست ونزدیک
يكشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۷، ۰۵:۰۰ ب.ظ
پدر
پسر
روح القدس
خانه دور است ونزدیک. سردی غربت استخوانم را درید ونغمه ی دردم را برید.
دریا
رود
چشمه
خانه دور است ونزدیک.جوششی سبزدرون اقیانوس تمنایم را ملتهب می کند
کوه
تپه
سنگ
خانه دور است ونزدیک. .زلزله ای ازاعماق دریای درونم کوه تکانی می کند.
جنگل
درخت
ساقه
خانه دور است ونزدیک.توفان سهمگینی ازکوهستان درونم برجنگل هجمه می کند.
آتش
شعله
جرقه
خانه دیگر سوخته.
جنگل دل زیر خروار آتش داغ ها افروخته.
ساقه با سنگ وجرقه چشمه رابا استخوانم دوخته .
پروردگارا به آغوش تو مشتاق ترم.
حمید رضا ابراهیم زاده
سه شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۱
* تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ است.
