حرم خدا

القلب حرم الله.

 قلب کعبه واقعی است که خدا خود بدست خویش بنا کرد.

واین کعبه ی سنگی  نیز اثر حضرت خلیل هست که ره گم نشود.

کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود. حاجی احرام دگر بند و ببین یار کجاست.

ابراهیم حاجی قلب خویش است که خدا را درآن ساکن کرد. وابراهیم ازاین لحاظ خلیل هست که بمقام خلت رسید .

خلت سرخی آتش به رنگ سرخ خون کفتری است که نقش آتش ، روی ذغال و هیزم می افتد  .

هیزمی که عین آتش هست ولی جنس و کالبدش ازچوب هست.که وجودش از شدت نزدیکی به آتش ناری می شود.

  وابراهیم ازاین روی خلیل خداست که با وجود کالبد انسانی خویش به تمام ذهنیات خود درباره خدا وآفرینش به مراتب عالی یقین و تسلیم  ونزدیکی و خلت رسیده است

مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِن قَبْلُ وَفِی هَٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ (حج -78)

پیرو این  وجاهت انتظارات وتوقعاتی  هم  جناب ابراهیم (ع)از خدا یافته بود برای همین مقام خلت وخلیلی و رابطه ی فوق حساس ونزدیکش  با ذات اقدس ربوبی است.

اما حضرت قلب که معنی متن واصالتش هم از عالم بالاست ونقطه ی جان دراین ظریفه ی گوشتی سامان می پذیرد ، صاحب عقول وشعائر هست.

برخلاف عقل که صاحب شعور وادراک نیست ولجام وعقالی بیش برایش مترتب نمی شود. ونقش پاسبان و زندانبان را دارد.دوره فعالیتش به حضورقلب مبتنی است. و هرگاه  که بر قلب غالب شود حسابگری می کند.

انسانی که حساب گر می شود امرقلبی را درک نمی کند و ازهمین زاویه درک بهشت ولذت ها ی معنوی و اخروی برایش مشکل ومحال می شود.

لذتهای شنیداری ناشی از استماع آواز وسخنان شیوا واشعار برای عقل مداران چندان امتیازی ندارد و بلکه قابل حظ و بهره ولذت نیست.

قرآن نیز کتاب بیان است که برقلب پیامبر یا بیت المعمور نازل شد وعقل قریشیان و...را براین نزول دشمنی بسیار بود.

 اندیشه با عقل ویا حساب ورزی شخص را ازقواعد درک امور ربانی برحذر می دارد واین چنین می شود که ریا و تزویر گل می دهد. واگر قرار باشد کسی با حسابگری خدا پرستی کند باید  به عدل  حق بسنده کند. و قانع باشد .وعدل برای عادل همان حسابگری است.

آن وقت است که خدا وند با  دو دوتا چهارتای ما  باما رفتارمی کند...

الهی عاملنا بفضلک ولا تعاملنا بعدلک .

واینجا ست که جناب انسان بدلایل عقلی و تنسک برعقل معاش وتجربی خویش همیشه ی خدا بدهکار محضر حضرت رحمان می ماند.

خدایی که خود شاهد و وکیل و قاضی است دوست دارد به مهر ولطف وکرم و رحمانیت ورحیمیتش اشتهار یابد که فرمود:

بسم الله الرحمن الرحیم  الا تعلوا واتونی مسلمین (نمل - 31)

ما آدمیان  هرچقدربیشترعقل ورزی می کنیم، بیشتر  برخود  و دیگران ستم روا می داریم.

واگردراین مقطع  حضرت شاهد که وکیل وقاضی عالمین است ،بخواهد با حسابگری وعقل خود باما حساب کند  مطمئنا انسان بازنده ای بیش نیست.

 الهی به عدلت با من رفتارمکن ، بلکه به فضل بذل ولطف ومحبتت چشم دوخته ام ...

 قلب خانه ی خداست به کسی جز خدا نباید جایش داد.

آگاه باشیم که دل بیدار و زنده فقط جای خداست . دلی که ابلیس بخواهد درآن سکنی گزیند یعنی عذر خدا را خواستن...

انسان اهل وامن دلش جای خداست . یاد خدا همیشه بردل و زبانش جاری است. وازدست ودل وزبانش به مردم سود می رسد.

والی الله المصیر

حمیدرضاابراهیم زاده

تبریز5آبان1394

تمامی حقوق مربوط به این اثردر انحصار مولف محفوظ می باشد