واژه ها بی تابند

 واژه ها بی تابند

واژه‌ها از پس خواب خوشی بیدارند

واژه‌ها راز رُزی هشیارند

واژه‌ها با دل خورشید و سما همراهند

واژه‌ها با تپش زلف صبا می‌آیند

 واژه‌ها می تابند

واژه‌ای در تپش چشمه‌ی جوشیده نهان می‌خواند

واژه ای تیغ  بدست منتظر جنگ عیان می ماند

واژه‌ای تاخت به تاخت پشت کمان می‌تازد

واژه ای قافیه را رقص کنان می بازد

واژه ای عکس رخش چون ماه است

واژه‌ای در راه است

واژه‌ای در تب و تاب

واژه‌ای پشت نقاب

 در کمند آداب

 از ادب می‌نالد.

واژه‌ها آدابند

واژه‌ها حرف دل مهتابند

واژه‌های ملکی واژه‌های فلکی

واژه‌های هوس و دلتنگی

واژه‌ها احبابند

واژه از بی کسی ما و شما می‌نالد

واژه از بودن نابودی ما می‌نالد

واژه از غربت تن در وطنش می‌بالد

واژه در ذوق وصال و عطشش می‌بالد

واژه از ترس فراق، داغ  بخود می‌مالد

واژه از شوقِ لقا، ماه صفت می‌تابد

واژه‌ ها اربابند

واژه‌ها در قفسی جای نفس می‌مانند

واژه‌ها در طلب جام عبس می‌مانند

واژه‌ گر میل کند پای قفس می‌ماند

واژه‌ات گفت چرا پای هوس می‌ماند؟

واژه‌ات قطاب است

واژه‌ات نایاب است

واژه‌ات عطر گُل مرداب است

واژه‌ات باب دل ارباب است

واژه‌ات در دل شب همدم من می‌ماند...

واژه‌ات پای دل چشمه‌ی تن می‌خواند

واژه‌ ات نالان است

واژه‌ات گریان است

واژه‌ات باز عطش می‌بارد

خبر از ماهرخ غالیه‌ وش می‌آرد

واژه‌ات ساز زنان می نازد

واژه‌ات قافیه را نازکنان می بازد

واژه ات شاداب است

واژه‌ات بی تاب است

واژه‌ات باز سوار تاب است

واژه‌ات پر آب است

مملو از آه دل میراب است

واژه آمیخته با آب دل و دیده و رو

واژه‌ای ساخته  با خُمّ و می و دُرد و سبو

واژه‌های نو و ناب

حرف‌های دل مسکین حباب

واژه‌ات کمیاب است.

نوش داروی دل سهراب است

واژه ات  مشهور است

واژه ای دل شده با عشق ولی مستور است

واژه ات پرنور است.

 واژه ات پر شور است.

 واژه ات پرآتش

 واژه ات چله کمان آرش

واژه ات چون عطشی منتظر سیلاب است.

 واژه ات تنگ دل و بیتاب است

واژه ات آب کنار آب است

واژه ات میراب است

 واژه ات در تپش دشت صدای آب است.

واژه ات عکس رخ ماهرخی درقاب است.

 

 واژه ات رقاص است

واژه‌ات دست فشان می رقصد

پا به پای من و این موج روان می رقصد

واژه‌ات با هوس سایه ی من می رقصد

واژه ات از هوس  واژه ی من می ترسد؟

واژه‌ات رایحه ی احساس است

واژه‌ات شعشعه ی الماس است

کس ندانست که این واژه چرا سیّاس است؟

واژه ات دلبرکی رقاص است

واژه‌ات زیبا بود

پوشش دیبا بود

واژه‌ات مِهری بود

بی‌گمان سِحری بود

 پر از احساس و درود

واژه‌ات عشق سرود...

5  تیر 1392

حمیدرضا ابراهیم زاده

کلیه حقوق برای مولف محفوظ است.