فرصت های ما
دنیا با کمترین داشته هایش به موفقیت هایی رسیده است و با آن داشته ها سرمایه گذاری های فعالی کرده است و عزت خود را برای مردمش خواسته است ...
پس چرا ما با این همه داشته ها و فرصت ها این گونه عقب مانده و توسعه نیافته و مقلدیم؟؟!
علی رغم داشته ها و نقاط قوت فراوان در واقع با ضعف های پویا وسیستماتیک محرزی که داریم نمی توانیم مدعی سیاه نمایی کردن باشیم. وباید بپذیریم که راهی جز پذیرش بیماری و درمان نداریم.
فرق ما با توسعه یافته های دنیا این است که دنیا ماهیت و ظرفیتها و ضعف و استعدادهایش را با دقت واقع بینانه تری قبول کرده است و همه ی بزنگاه ها و ضعف های خود را پذیرفته است. و برای آن برنامه ریزی و سرمایه گذاری کرده است.
اما ما مثل بعضی ها ،متوهمانه می گوییم؛ نیازی به درمان نداریم، ما بهتر از این ها هستیم.
ما ، ما هستیم. ما کوروش و سیاوش و داریوش و آرش و... داشتیم که همه را مستعمره شان کرده بودند.
ما نادر داشتیم که هند را سوراخ کرده بود.
و کوه الماس نورشان را دزدید و...
ما استکبار را به زانو درآوردیم و...
مثل نجیب زاده ی بی هنری که همه روزگارش را به بطالت می گذراند و سرخوشانه خرج تراش شده است!
باخود می گوید ؛چرا باید تخصص و تعهد وتقید و مسئولیت پذیری و هنر داشته باشیم. وقتی همه چیز داریم!.
از آن پس به منتقدین و عابرین و دوست و رفیق و دشمن و به هر کس وناکسی چنگ ودندان نشان داده است.
برای دعوا و درگیری دشنه وچاقو و پنجه بوکس و قمه خرید و هزینه کرد . که باید روزی فلان یل و هالک را سربزیر کند!
در قهوه خانه مشت قنبر این صدای ماست که از همه بلندتر است .
هالک روزگاریم ما!
ماجرا جویی های ما تمامی ندارد .پر از جاسوس و مدیران نا کارآمدو وبی تعهد و بی تخصص شده ایم.
ازاین رو همیشه مخفیانه بدون هیچ پای بست و بستری از هرچیزی تقلید کردیم.
همه چیزمان مقوا سازی و ماکت شد...
حتی برای تولید مقوا هم سر خودمان شیره مالیدیم...
توهم، فرصت ها را به تهدیدات تبدیل می کند!
توهم باعث بی اعتباری و جلب شرارت و دشمنی و قطع روابط با دیگران می شود...
باور کنید توهم چیز بدی هست
آدم متوهم ندیده اید؟
بسته به نوع توهمش بیمار خطرناکی است.
متوهم؛ فکر می کند همه چیز دان است
توهم توطئه دارد
توهم دانشمندی دارد
توهم دینداری دارد
توهم خدا گونه گی دارد
توهم توانایی دارد
توهم زیبایی و جذابیت دارد
توهم نابغه گی و نخبگی دارد
توهم سرمایه داری دارد
توهم.....
این توهم را به همه افراد خانواده اش سرایت می دهد.
بچه کوچک خانواده هم فکر می کند پدرشان خیلی توانمند و هرکول است.
زن خانواده فکر می کند همه ملت چشمشان به اوست و همه به او نظر دارند!
پسر خانواده فکر می کند بزن بهادر کوچه و خیابان های شهر است.
دختر خانواده فکر می کند خیلی زیباست و گل فام تر از او خلق نشده است و دختران فامیل و ... به او رشک می برند.!!!
پدر خانواده گمان می کند دانشمندی دیندار و فرستاده خداست...
به نظر شما کسی می تواند بااین خانواده ارتباط بگیرد.؟
اصلا می شود اینها خودشان متوجه خبط و خطاهای خودشان بشوند؟
دعواها ومنازعات داخلی شان تمامی ندارد!
آیا قائل به بهسازی و اصلاح و دگرگونی اند؟
آیا مردم می توانند با آنها رفتار واقعی داشته باشند؟
متوهم که افسار عواطفش دست خودش نیست خیلی راحت عواطفش تحریک می شود!
همه می دانیم بیماری مسری توهم در واقع سرطان بسیار بسیار خطرناکی است.
متوهم هم به خودش و هم به اطرافیانش آسیب می زند. و تا خودش نخواهد درمان نمی شود.
وگرنه به زور باید او را با پس گردنی از خواب گران و یا خوابزدگی و بی تفاوتی بیدارش کرد.!
وقتی که متوهم داد می زند من من من من !!!
باید متوجه بود این من من هایش تبعات و درد سر دارد.
توهم نقطه مقابل واقع نگری است.
پذیرش ماهیت و حقیقت پدیده ها به شکل دقیق خود باعث می شود از داشته ها و ضعف و قوت هایمان آگاه باشیم و برای آن چاره بیاندیشیم.
پذیرش داشته باشیم که بهترین راه کارهای مرسوم دنیا را برای رونق داشته هایمان بکار ببریم.
از فرصت هایمان بهره ببریم
این همه نخبه را از خود فراری داده ایم.! ادعایمان می شود در سلامت روانی محض به سر می بریم!
امنیت و توسعه پایدار داریم!؟
بیداری از توهم اولین و مهمترین گام حرکت برای درست شدن است...
باید به معنای دقیق و واقعی انقلابی باشیم!
خودسازی کنیم!
به عیب و هنرمان واقف باشیم وبرای علو و اعتلا و درخشش مان بهترین راهها را برویم.
سرمایه ها را سر جایش برای آرامش مان هزینه کنیم.
قبل از اینکه سیاستمدار و پزشک، فیزیک دان، کشاورز و کارگر و نقاش و مهندس و بازاری و معمار ،دارو ساز ، استاد دانشگاه و تولیدکننده باشیم باید مهارت زندگی و تعاملات اجتماعی را بیاموزیم.
یکی ازنشانه های توهم وضعف، عدم التزام به معلومات و آموزه ها و باورها است.
بدترین رفتار جوامع متوهم مدرک سازی و مدرک بازی و مدرک‌گرایی است.
باید همراه با آموزش و آگاهی بخشی برای بارور سازی دانش و پذیرش واقعیات به جامعه مهارت و تعاملات اجتماعی را تسری داد.
در همه جای دنیا انسان های موفق؛ راستگو و مسئولیت پذیر و قانون مدار و متعامل و ماهر و عملگرا و برنامه محورند. و مهارت های لازم را برای مشارکت ها و تعاملات اجتماعی ، آموزش می بینند.
نه تخصص به تنهایی و نه تقید به تنهایی و نه تعهد تهی ، چاره کار مانیست.!
بلکه خردورزی و مسئولیت پذیری و قانون مداری همراه با تعهد و تقید و تخصص انسان ساز و میهن ساز است.!
باید مراقب فرصت هایمان باشیم که مانند ابرهای تند رو از دوران زندگی و مسئولیت های ما می گریزند.
و همچون رایحه هایی گذرا از ما دور می شوند.
والی الله المصیر
حمیدرضاابراهیم زاده
ششم اردیبهشت 1403
تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصارمولف محفوظ می باشد
