درگاه آموزشی قرآن
درگاه آموزشی قرآن
قرآن برای دسترسی انسان به آسایش و بهشت درگاه ها و دامنه های بلند و امن و لطیفی دارد
یکی از درگاههای اصلیش تکامل خواهی و بالغ رسانی است.
در اعماق بالغ انسان رسوخ می کند و او را به بلوغ و دگرگونی و اندیشیدن وا می دارد
از مثالها به عنوان درس و سرباز یاد می کند و می فرماید:
ما این مثالها را آورده ایم تا شاید که خردمند شوید. بخود بیایید. متوجه باشید. بیاندیشید و....
رستگاری در نظر خدا، آگاهی و خرد است.
آگاهی و خردی که برای انسان آسودگی و راحتی فراهم می کند.
اما انسانهائی که مدام در توهم و "منیت" خود گرفتارند و از دین و تقوا وهنر وتوانایی ودانایی و هوش و زیبایی ودارایی خود می گویند وتکیه گاهشان را به " من خود" یاد می کنند درحقیقت خدا ناباورانی هستند که در باورهای شعاری خود گمراه شده اند.
توهم دینداری و توانایی ودانایی و... باعث رکود مقام انسان و آسایش او می شود .
در بزنگاه هایی می گوید: الیس ..
آیا نیست؟!!
الیس ذالک بقادر علی ان یحی الموتی /قیامت
الیس الله باحکم الحاکمین / تین
الیس الله بکاف عبده / زمر
خدا آفریدگاری ماهر مهربان و راهنمایی ژرف اندیش است. که می خواهد انسان خوش تراش و زیبا تر به چشمش بیاید
همه جا در مرتبه بلوغ رسانی هشدار می دهد حواست هست که من اینم و این نیرو رو دارم. تو ای انسان پشتت بمن باشد!
الله ولی الذین آمنوا / بقره 256
الله یدافع عن الذین آمنوا / حج38
داشتن سرپرست و پشتیبان مقتدری چون خدا امتیاز شگفتانه ای است برای انسان
فقل حسبی الله ...
می گوید: حسابت بامن باشد .
مثل بزرگ ومایه داری که بااو به خرید برویم بما می گوید حسابت بامن. بااو بتفریح می رویم همه جا را می شناسد.
راننده ای که به او اعتماد کردیم و سوار اتومبیلش شدیم فرمان ماشین و حرکت و سلامتی و رسیدن بمقصد ما بدست اوست
این اعتماد است که باور را نیرومند نشان می دهد
آیا خدا ،پروردگاری توانمند و دانا و مهربان نیست؟!
بد گمانی عین کفراست.
گمان هایمان را باید تمیز نگه داریم و تعمیر کنیم که گمانمان هم جای خداست و لاغیر.
"چشمه ی کفر" خود "بدگمانی" است.
مهربانی و زیبایی و حکمت وهوش و توانمندی خدا را ندیده گرفتن برگردان واژه کفر است.
کسی که به خدا بدگمان باشد کجای باور و ایمانش درست است؟
کجای کردار و رفتار و گفتار یک بد باور درست است؟
وقتی تکیه گاه ما خداست و آنگاه از هم و غم و توهمات و آرزوهایمان بترسیم و دلخوش باشیم در حقیقت عزت خدا را به سخره گرفته ایم
پس چرا به او تکیه کردن و وکالت دادن اینقدر بدگمانانه است؟!
تکیه بر تقوا ودانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش ./حافظ
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش
گفتن اذکار و یادکردهایی مانند ؛ الله ربی.
خدا پرودگار من است یک باور عمیق و محکم می خواهد.
این باور انسان را پارسا و متصف به خدا می کند
همصفتی با خدا "معجزه آور " است!
خدا چشم و گوش و دست ودهان و زبان ودلت می شود و یا جوارحت را حمایت می کند و تو آن می کنی که او می خواهد و آن می شود که تو می خواهی
اذا قضی امرا فانما یقول له کن فیکون و ان الله ربی و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقیم. / مریم36
حمیدرضا ابراهیم زاده
سوم مرداد1399
تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ می باشد.
آرایشِ بی آلایشی
انسان بی عیب،
کم می توان یافت،
سیمای بی نقص،
کم می توان دید،
از صدق و پاکی،
از ستر و عفّت،
باید لباسی،از بهر جان دوخت
آرایش جان، با پوشش دین،
آلایش آن، فسق و گناه است.
باید شرر زد، بر کید ابلیس،
تا از کمندِ شر و هوی رست.
اگر دیده ای بصیر باشد، اگر چشمی واقع بین باشد، اگر قلبی زلال و صاف باشد، اگر دلی، آینه حقایق باشد، می تواند انسان ها را در چهره واقعی شان ببیند...
ای بسا ابلیس آدم رو، که هست. مگرنه اینکه انسان نماهایی، گرفتار خصلت های حیوانی اند؟
مگر حسد و کبر و غرور و خودخواهی و مالدوستی و دنیازدگی و شکمبارگی و بی خیالی، از اوصاف حیوانی نیستند؟
مگر در حدیث نداریم که گنهکاران در رستاخیز، در چهره حیوانات، محشور شده و به صحرای قیامت خواهند آمد؟!
آنانکه دیده بصیرتشان، با نور تقوا و یقین روشن باشد، البته که «انسان صورتانِ حیوانِ سیرت» را در همین دنیا در چهره حیوانی شان می بینند.
پس چه باید کرد؟ باید از خدا خواست که با ستر و عفاف، با پوشش و پاکدامنی، با خداترسی و تقوا، ما را بپوشاند و به تعبیر قرآن، با جامه پاکی و «لباس التقوی» ما را بیاراید و زینت بخشد، تا سیمای نفرت بار و گناه آلودمان آشکار نشود.
برگرفته از کتاب سینای نیاز- نوشته جواد محدثی