آسایش دو گیتی
آسایش دو گیتی
میز و کرسی آسودگی و عزت ولذت بر چهار پایه استوار است.
دوپایه اش را مولانا دیده و دوتا دیگه را حافظ کشف کرده است.
مولانا : " مرنج ومرنجان "
تو چه دانی که ما چه مرغانیم
زیر لب هر نفس چه میخوانیم
تا در این صورتیم از کس ما
هم نرنجیم و هم نرنجانیم
حافظ : " بنوش و بنوشان "
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن
بزرگ مردپارسایان امیر مومنان فرمود:
بگذار و بگذر...
و حضرت دوست ؛ یزدان حکیم و مهربان فرمود:
خذ العفو
وامر بالعرف
واعرض عن الجاهلین. ( اعراف199)
انسان گمشده ای بنام آسودگی دارد وهمواره در پی آسایش شتاب برمی دارد.
جناب حافظ آسایش دو گیتی را مروت و مدارا می داند؛
"آسایش دوگیتی تفسیر این حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا...."
حمیدرضا ابراهیم زاده
14تیر1398
تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ می باشد
بکاخ دهر که آلایش است بنیادش مقیم گشتن و دامان خود نیالودن
همی ز عادت و کردار زشت کم کردن هماره بر صفت و خوی نیک افزودن
ز بهر بیهده، از راستی بری نشدن برای خدمت تن، روح را نفرسودن
برون شدن ز خرابات زندگی هشیار ز خود نرفتن و پیمانه‌ای نپیمودن
رهی که گمرهیش در پی است نسپردن دریکه فتنه‌اش اندر پس است نگشودن
پروین اعتصامی