ادب مرید در آداب ارادت
ترکیب بندی از صغیر اصفهانی در باره ی شفاعت پیامبر رحمت و پیشوای محبت موجود است که می گوید؛
چون احمدم شفیع بود روز رستخیز
گو این تن بلاکش من پر گناه باش
آنرا که دوستی علی نیست کافراست
گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش...
در حالیکه ارادت نشانه های عملی و بازخوردهای پررنگ رفتاری دارد
که نشانه های ارادت باید درمتن زندگی و سلوک رفتاری مرید پیدا باشد.
ارادت زبانی نشانگر حقیقت تام و کامل پیروی نیست.
پیرو خط خاتم انبیا و حاتم اولیا به بایدها و نبایدهای این حرکت التزام قلبی وعملی دارد؛
دروغ و غیبت و خیانت و دزدی و ربا وریا و زنا و تجسس و حسد و بخل وعجب و....گناهان برایش بد است
و به امانت داری و مسئولیت پذیری و خوش قولی و وفای به عهد و خوش رویی وراستگویی و مهربانی و نیک کرداری و...ملتزم است.
چگونه کسی می تواند مورد حمایت ما قرار بگیرد در حالی که هیچ جایی از پندار وگفتار وکردارش در پیروی از ما نیست؟؟؟
پیرو علی؛ پارسایی و ادب و وقار ومتانت وحیا وغیرت دارد و به پیروی از پیشوایش سر خم می کند..
پارسایی ومودب بودن به آداب مهرورزی؛ کارت هویت شیعه ودوستدار علی واهل بیت است.
به تعبیر امام صادق " شیعه ی ما باید باعث سرفرازی ما باشد نه باعث سرافکندگی ما."
بنابر این ارادت پیروان طریقت محبت واخلاص باید واقعی و آزموده باشد.!
که حضرت حق در آغاز سوره عنکبوت فرمود؛
احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لایفتنون؟
آیا مردم گمان می برند به ایمان گفتاریشان بسنده می کنیم و آنها را نمی آزماییم؟؟؟
والی الله المصیر
حمیدرضا ابراهیم زاده
ششم مهر ۱۳۹۱
تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد
