پدران ستاره اند

                

پــدران ســـتاره‌انــد

 

پدران قوام خانواده و بنیان آبرو وعزت خانواده‌اند.

به اعتقاد مسیحیان و بسیاری ازعرفای ما، خداوند اولین مربی و پدر جامعه‌ی بشری است.

 زیرا تابش ذات نعیمانه‌اش برانسانها باعث برکت و تحول و رشد و تعالی است.

در افواه عامه پدر به کسی اطلاق می شود که صاحب اولاد باشد. اما واقعییت این است که همه‌ی آموزگاران، و معلمان و اساتید و مربیان، همه‌ی علمای دینی، فقها و مراجع عظام و دانشمندان، انبیا و ائمه هدی، حتی کسانیکه هرگز پدر نشده و یا مجردند اما در تعالی تربیت و اخلاق و دانش و اقتصاد  جامعه تأثیرگذارند. همگی نقش والد را دارند.

 

          

چند سالی است که به میمنت و لادت با سعادت مولای متقیان امیرالمومنین علی علیه السلام، این روز را به نام پدر نیز متبرک کرده‌اند.

امام علی  امام خوبی ها و جوانمردی‌ها و نماد مردی و صلابت و عزت و شرف است. او علاوه بر اینکه پدر امت شیعه است. بابای علم و حلم و بردباری و ایثارهم هست. او ابوتراب است و خاکستر نشین عشق و ادب و ایثار است.

مرد بودن یک صفت است و نر بودن یک جنس.

هرگز نر بودن ملاک و اولویت ارزش نیست بلکه مرد بودن ملاک ابهت و اولویت است .

علی وار زیستن جنس نمی‌خواهد بلکه صفت می‌پذیرد.

 علی(ع) فراتر از جنسش، فراتر از طبیعت و سرشت خاکی‌اش پا را فراتر از دنیای خاک می‌گذارد و افلاک را به حضورمنور خویش   زیور می‌دهد.

او که راه آسمانها را بهتر از راههای زمینی می‌شناسد و میفرماید: قبل مرگم هر سوالی دارید ازمن بپرسید.

همو از مرد بودن نمادی برجسته می‌سازد و می‌فرماید:

هر کس مرا حرفی بیاموزاند مرا بنده خویش  ساخته است.

کسی که در منتهی الیه دانش و سرعت است هنوز هم برای دانایی خود را بنده‌ای مطیع می‌پندارد...

پدر بودن یک امتیاز است برای تأثیرگذاری در نیکویی‌های بنیان خانواده.

 پدر و رنج هایش برای رونق عزت و آبروی خانواده.

پدر و همتش برای پایگذاری ارزشهای سازنده در نهاد خانواده.

پدر و غم‌ها و شادیهایش برای پاسخگوئی به نیازهای مادی خانواده .

 هرگز هیچ پدری در تاریخ نتوانست به عزت و اعتلای فرزندانش حسادت بورزد. زیرا ابهت و جلال پدر همواره در رگهای فرزندانش می‌جوشد و خود را همراه علو فرزندان تعالی می‌دهد.

 پدرانی که  ستاره‌اند و فقط شبانگاه رویت می‌شوند دستان رنجکشیده شان گنج ماست. باید این گنج را بوسید .

 

    

اما کسانیکه از نعمت پدر محروم شده اید: و در این ایام محزون و دلریش مانده‌اید.

هنوز هم روح بلند پدر، هنوز هم یادگاری چون مادر، برادران و خواهران بویژه برادر ارشد، عمو و پدر بزرگ و مادر بزرگ هستند که عطر پدر از پیشانی شان استشمام می‌شود.

نیکی به پدر یکی از مهمترین دستورات اکید اولیای خدا بویژه رسول مکرم اسلام است. 

نیکی با یک تبسم صدقه‌ی جاریه و موثری است که نباید از آن غافل بمانیم.

 و آگاه باشیم شاد کردن قلب والدین دریچه‌ای برای خوشبختیهای ماست.

پدران عزیز خانواده و جامعه گرچه شب‌ها ستاره‌هایتان طلوع می‌کند:

 

                          امــا روزتــان مـــبارک

                                    حمیدرضا ابراهیم زاده    1392/2/24    

 

 

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ است

جامعه ی حریف و جامعه شناسان نحیف

 

جامعه ی نهیف و جامعه شناسان حریف

گاه پزشک  برای تشریح عمق بیماری بیماران با بیمار ویا همراهانش جلسه ی توجیهی می گذارد و در این بین حرفها و برداشت های پزشک به مذاق بیمار و خانواده و همراهش خوشایند نیست.

حکایت تجویز حکم  و تشخیص قاضی هم همین طور است.

و البته حرف های جامعه شناسان نیز بعنوان طبیبان و قضات و مهندسان فکر و فرهنگ جامعه  اغلب تلخ وگزنده است. 

 همواره جامعه شناسان برای عبور از بحران در اقلیت هستند.
زیرا جامعه شناس  نقص را می کاود و به دنبال روشهای دقیق برای رفع عیب می گردد.

گروهی با عیب هایشان زندگی کرده  و به آن عادت کرده اند تا عیبناک زندگی کنند .
گروهی با عیوب و نقایص و جو گیری و جهل مردم زندگی و سرمایه درست می کنند.
گروهی هم می دانند چه بر سر بیمار می گذرد و می گویند بگذارید بحالشان باشند.
والبته گروهی هم منتظرند تا درمان هرچه زودتر شروع شود و روند درمان و اصلاح درمسیر درست خود قرار گیرد.
اما بیماری و عیب وقتی به گرانیگاه حاد خود رسید همچون آپاندیس و یا کیست بزرگ  می ترکد و سم و عفونت ترشح می کند.
و همه ی جامعه و بدن را بیمار  و متلاشی می کند
جامعه شناس وظیفه ی رهبری کمیته راهبردی درمان و بهسازی و تشخیص و تجویز برای رهایی از بحران و بهبود بخشی به جامعه را دارد.
و آنچه که جامعه شناسان در این سالها بعنوان عفونت جامعوی با آن روبرو هستند ماجرای توهم دانایی وآگاهی و توانایی و ... است.
جامعه ای که خود را از اصلاح و درمان دور نگهدارد بسیار خطر ناک است .
قانون گریزی و قانون ستیزی و تیز بازی و فرار از مسئولیت ها، بی تقیدی و بی تعهدی ، تبعیض خواهی و بهانه جویی در رفتار مردم و حکام بصراحت دیده می شود.
رفتارهای متناقض با شعارها و ادعاهای فرهنگ مدارانه مغایر با نجابت و وقار  که باعث شیوع دروغ و ریا و تزویر و اختلاس وآزمندی های بی حد وحصر وترسهای تصنعی می شود.
مبارزه با  این سرطانها و عفونت های اجتماعی بی همیاری توانخواهان میسر نیست.
جامعه شناسان در کنار رفتارشناسان  اجتماعی و سایر نهادهای اجتماعی می توانند ستون  و بستر جامعه را پویا و هوشمندانه تقویت کنند و جامعه را نسبت به بسیاری بیماری ها واکسینه کرده تا در مشارکت های اجتماعی و در برابر بحرانها ناشیانه رفتار نکنند.
در این مسیر پیچیده همکاری دولت ها و هنرمندان و معلمان و اساتید و نخبگان و شاعران و همه ی اقشار تاثیر گزار اجتماعی برای بهسازی و باز سازی جامعه الزامی است.

والی الله المصیر
حمیدرضا ابراهیم زاده
 21فروردین  1399

 

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ می باشد