ستم پذیری وبی تفاوتی ناقض کرامت انسانی

ستم پذیری وبی تفاوتی ناقض کرامت انسانی است.
سکوت در برابر ظلم و فقدان روح مسئولیت پذیری و بی مسئولیتی های اجتماعی یا کرختی روح انسانی حرکت در موازات ستم پیشگی است.
آنهایی که با سکوت وبی تفاوتی و خلع مسئولیت های عاطفی واجتماعی، جایگاه فردی واجتماعی خود را نردبان ستمکاری ستم کاران قرار می دهند در واقع اهرم ستم و یاور ستمکاران هستند.
مسئولیت اجتماعی در برابر ظلم ، "بی تفاوتی" نسبت به رنج دیگران به هنگام مواجهه با ستمگری یا بی عدالتی، رفتاری غیر انسانی و مجرمانه است.
آنانی که در برابر ستم و فساد اغماض می ورزند و دربرابر ستمکاری ها سکوت می‌کنند؛ ذهن‌شان دچار پدیده ای به نام "پخش مسئولیت"می شود ؛یعنی گمان می برد که وظیفه دفاع از مظلوم‌ به او ربطی نداشته و بر عهده دیگران است.
چنین رویکردهایی در جامعه به فراوانی و همه گیری برسد، جامعه ای است که از آمریت به معروف و ناهیت از منکر روی بر گردانده و دچار جمود و سرخوردگی و همه گیری فساد و خفقان و ریاکاری می شود.
در نتیجه همه "تماشاگر" می مانند و ظلم رشد می کند
در واقع ،ایستادگی در برابر ظلم تنها یک رفتار اخلاقی نیست ! بلکه نشانه امنیت روانی جامعه و نشانگر سلامت روانی و رشد وجدان اجتماعی است.
انسانهایی که خودآگاهی و همدلی بالاتری دارند نمی توانند شاهد رنج دیگران باشند و "سکوت "کنند. سکوت در برابر فساد و ظلم به مرور زمان باعث سستی مزمن و کرختی عاطفی شده وموجب احساس گناه پنهان و کاهش عزت نفس می شود .چون ذهن می داند کاری که باید در بزنگاهش انجام می داد ،نکرده است .
از نگاه تربیتی والدین باید از اوان خردسالی به فرزندان خود بیاموزند که اگر کسانی در مقابل دیدگانشان مورد اهانت و تعرض و ظلم قرار گرفتند ؛ مدافع و پشتیبان مظلوم باشد.و بداند  "دفاع" از  حقانیت مظلوم "شجاعت" است نه "دخالت" .
"عدالت خواهی" باید بدون قضاوت و نفرت بر پایه پاسداشت انسانیت و "کرامت انسانی" باشد . عدالت خواهی در خود هزینه ای به همراه دارد و انسان سلیم  و آزاده از دادن هیچ هزینه ای برای احقاق عدالت روی گردان نیست.
انسان خردمند و ارزشمند برابن باور است که ؛سکوت در برابر ظلم یعنی "مشارکت پنهان" در آن .
و جامعه سالم جایی است که انسانها فقط به منافع و درد های شخصی وگروهی خود فکر نکنند. 
بلکه بتوانند حق و منافع و درد دیگران را حس کنند و در نظر بگیرند.
اگر یاد بگیریم در برابر کوچکترین روزنه ی ستمی ایستادگی کنیم در واقع از امنیت اجتماعی و سلامت روان جامعه انسانی محافظت و مراقبت کرده ایم .
سکوت در برابر ظلم آغاز "فروپاشی انسانیت" است.
از این رو "ستم پذیری" و بی تفاوتی از ستمگری خطرناک تر و مخرب تر است .
زیرا ظالم با علم بر باطل بودنش تلاشش را برای تعدی و زورگویی انجام می دهد اما بی تفاوت و ستم پذیر با علم به حقانیت هیچ تلاشی از خود ابراز نمی دارد. و باعث می شود ظالم بتواند خود محقانه تر به حقوق دیگران بتازد...
برای برون رفت از بحران بی تفاوتی و بی مسئولیتی، جامعه نیاز به آموزش های همگانی هوشمندانه و روشمند و بازنگری در رفتارها و التزام عملی نسبت به باورهای راستین  و خود آگاهی های مستمر دارد.

والی الله المصیر
حمیدرضاابراهیم زاده
اول بهمن۱۳۹۶

 

تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد