پدیده شوم دروغ

ترویج دروغ در جامعه وآموزش نا محسوس و سیستماتیک دروغ به مردم بزرگترین نقص وخطر جامعه محسوب می شود. وقتی حکومت توجیه گری را برای تخلفات، انقباضات، خفقان، کمبودهایش انتخاب کند
وبرای هرچیزی پاسخ  وحیله وکلاه شرعی تهیه می کند
دروغ گویی همه گیر شده وفسادهای حرفه ای رخ می دهد

دروغ بافی از دروغگویی خطرناک تراست
کسی که دروغ را می بافد و دروغ گویی و توجیه گری را آموزش می دهد عامل فساد وتهدید علیه امنیت ملی است.
اگر فشار دروغ بر جامعه بالا باشد
مردم بدون دروغگویی نمی توانند زندگی کنند
چون کارشان بدون دروغ  پیش نمی رود
منفعت طلبی وتسریع در بدست آوردن  منافع بی دروغ امکان پذیر نیست.
حکومت ها برای پیشبرد منافع گروه و حزب و یا سران و... بطور سیستماتیک دروغ می گویند
در کشور ما مظهر دروغگویی صدا و سیماست که ازاخبار وگزارش ساماندهی شده وگزینشی برای منافع سیستم استفاده می کند که بخاطر طمع وترس توامان و دائم دروغهای زنجیره ای بافته می شود.
کتمان حوادث، تحریف وقایع و پدیده ها وتطهیر تخلفات ومشکلات از مهمترین رفتارهای صدا وسیماست و پروپا گاندای حرفه ای قرارگرفتن این ابزار به میل وتمایل آن گروه ها وسیستم از نشانه های بیماری این دستگاه است.
دروغ فقط بزبان آوردن ونوشتن کلمه و جمله خلاف واقع نیست.
گاه با سکوت،گاه با نگاه واشاره ،گاه با کتمان و... دروغ رخ می دهد.
دروغ ها یاباترس از دست دادن و زیانکاری و یاخطری گفته می شود
یا با طمع برای بدست آوردن چیزی گفته می شود.
برخی دروغ ها هیچ منفعتی برای گوینده ندارد  اما باعث می شود تا ذهن دیگران نسبت به یک موضوع منحرف شود و یاتصمیم غلطی و آنی وعاطفی اتخاذ شود ویااصلا توجهی به این خبر و داستان وپدیده  نشود و این دروغ خاصِ بیماران روانی است.
دروغگویان حرفه ای روشمند دروغ می گویند طوریکه حرف راست در برابر دروغشان مشکلدار می نمایاند.
آنهایی که از دروغشان ناراحت می شوند و وجدان درد پس از دروغ بسراغشان‌می آید اگر وادار  به دروغ شوند دیگر به دروغ نمی گروند. وتلاش می کنند تا با دروغ خود راضعیف و حقیر  نشان ندهند وبرای همیشه از دروغ فاصله می گیرند
وآنهایی که بخاطر طمعی دروغ گفتند بی تردید بر وجدانشان غالب می شوند و رهایی از دروغ را برای خود و منافعشان  فاجعه بار می دانند...
پدیده دروغ آنجایی  بحران ساز می شود که با عواطف دینی همراه شود و باقسم  خوردن ادله اثباتی برای خود می سازد.
این نوع دروغگویی عمدتا برای طمع کاری و بدست آوردن‌منافعی است، تا ترس از زیان و خطر.
دروغ نشانه ی  ضعف وحقارت روحی است
آدم ضعیف ترسوست و طمع می کند.
طمعکار ضعیف است چون در خود نیرویی برای کسب وبدست آوردن نمی بیند وبه دروغ متوسل می شود.
برای داشتن جامعه ی تمیز وسالم  باید لکه ی‌دروغ را از جامعه پاک کرد.

دروغ از این رو گناه است زیرا از بین برنده اعتماد و موجب اُفت پیشرفت و امنیت و رفاه است. و باعث حقارت نفس و زیانکاری است.

والی المصیر.
حمیدرضاابراهیم زاده

۱۵ابان۱۴۰۱

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ می باشد