اسلامی گری و هویت ایرانی

این روزها به بهانه ی برداشت از ترجمه مرحوم قمشه ای حرف هایی زده می شود که با ذهن و شیوه فکری ایشان هیچ قرابتی ندارد.
تفسیر به رای هایی که چینشی بوده و از گمانه های بی منزلت خارج می شود.
برداشت ناروایی را از ترجمه استاد قمشه ای بزرگ داشته اند که بسیار هم لوث و نامربوط است.
و نویسنده و منتقد اصرار دارد تا خود را به کج فهمی بیندازد.
 وروشن است که مسیر نامربوط و بی انصافی را انتخاب و طی نموده است.
اما توضیحی را خودم لازم‌می بینم به عنوان پژوهشگر جامعه و دین داشته باشم.
اول

در آیه نخست سوره مبارکه فرقان که ؛ «تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‏ عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً؛ 

جاوید و پُر برکت است خداوندى که قرآن را بر بنده‌‏اش نازل کرد تا تمام اهل جهان را انذار کند».
همچنین در آیه 28 سوره مبارکه توبه ؛ «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیراً وَ نَذِیراً؛ ما تو را جز براى عموم مردم به عنوان بشارت و انذار نفرستادیم».

 و در آیه 158 سوره مبارکه  اعراف آمده است که ؛ «قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعاً؛ بگو: اى مردم! من فرستاده خدا به همه شما هستم».
این آیات هم مخاطبش همه جهانیان هست نه فقط عربها!

اگر این حجم از صراحت وشفافیت به چشم منتقدین نمی آید، مشکل از چشم سر نیست . پرسشگر باید جستجو گر باشد !

 اگر شک وتردیدی در برداشت از متن ترجمه ویا  نص قران است ربطی به اصالت متن ندارد و برداشت ذهنی در پاره ای از مقتضیات اقلیم زمان وفرهنگ وزبان اینطور است.

دوم 

در نوروز امسال۱۴۰۴
کشاکشی نامحسوس ومرموز دیرین با تقارن شهادت مولای متقیانو لیالی قدر وایام نوروز مواجه بودیم واین تلاقی برای بخشی از جامعه ما قابل دقت و تامل و تحمل نبود !
متکلمین هردو گروه به یکدیگر تاختند و بر باطل بودن همدیگر تلاش وافر داشته اند.
وتلاش شد جامعه ما به سمت دوقطبی شدن  بالفعل حرکت کند وشاید هم حرکت رخ داده باشد .
گروهی سمت ایرانی گری
و گروهی سمت اسلامی گری تند شدند
هر دو طرف به بیراهه رفته ایم.
پیش نیازهایی برای کشف این ماجراها وجود دارد  ومن دوستان را به مطالعه  دو کتاب دعوت می کنم
کتابی بنام خدمات متقابل ایران و اسلام از آقای مطهری وجود دارد که این کتاب بررسی موشکافانه ای  در باره خدمات و مسایل موجود طرفین اسلامی گری و ایرانی گری شده است
همچنین کتابی بنام امام حسین وایرانیان نیز توسط آقای منصوری ترجمه شده است
که بخش های مهمی از حدّت  موضع گیری های طرفین را کم می کند
سوم
واقعیت ملموسی وجود دارد که اسلام وایمان علی بن ابی طالب با اسلام و ایمان جناب خلیف دوم عمربن خطاب بسیار متفاوت بوده است.
غالب مردم ایران، اسلام علوی را با طیب خاطر  پذیرفته اند .
گروهی نیز به اسلام موسوم به اسلام  عمری با غارت وقتل وادار به پذیرش شدند.
و گروهی دیگر نیز با آیین اسلام وآموزه های وحی آشنا شده و آن را با طیب خاطر پذیرفته اند.

واین عدم دقت ماست که کدام سو ایستاده ایم!
کدام چهره از دعوت را پذیرفته ایم؟
بااین رویکرد پرسش این جاست؛
چرا ایران مقتدر که با روم برای قرنهای متمادی همواره درنزاع وجنگ بود به ناگاه  مغلوب و تسلیم موالیان خود یعنی اعراب شد؟
از خود پرسیده اید چرا خبری از لشکر غیور و بزرگ ایران برای مقابله بااعراب وجود نداشت!!
آیا اصلا لشکری وجود داشت؟
آیا اساسا چیزی به نام جنگ بزرگ با اعراب رخ داد؟
اهل مطالعه تاریخ می دانند که
در اواخر دوران ساسانیان مردم ایران از دست موبدان ومغ ها بستوه آمده و خسته  و دلزده شده بودند و از آنان گریزان شده بودند.
حکومت وقت ایران  نیز چیزی به نام اقتدار و شکوه وشوکت نداشت ودر ضعیف ترین حالت خود قرار داشت ودر حال انقراض و فروپاشی بود.
جنگهای پی درپی داخلی وخارجی.
مالیات های سنگین.
شکاف های طبقاتی.
خستگی مردم از حکام وموبدان.
و...
باعث شد دروازه ها به آسانی باز شود.
پیش ازاین سالها، در ایران
سلمان یک دیندار واقعی زرتشتی بوده و خانواده ای متشخص ومذهبی داشته است. ولی از آیین خود برگشت و به اسلام گرایش پیدا کرد!
تحقیقی درباره احکام آیین زرتشتی بفرمایید
آنها نماز و روزه های و احکام سنگین تری نسبت به اسلام دارند.

از سویی دیگر ملاک دینداری در اسلام و زرتشت و مسیحیت و...و همه ادیان الهی ایمان و التزام عملی به آن است
نه این شاخه به آن شاخه پریدن ها.
هرجا خوشه چین راحتی ها بودن، می شود فرار از دینداری و گریز از قانونمداری شرع.
آنهایی که مدعی زرتشتی بودن و آرزومند بازگشت به آیین زرتشتی هستند چقدر از احکام آن آگاه هستند.
آیا به زرتشت و احکام آن باور قطعی و ایمان والتزام عملی دارند!!؟
یا فقط شعار مشترک ادیان را به زبان می رانند؛
پندار نیک
گفتار نیک
رفتار نیک
بی گمان این شعار، شعار کلیدی و مشترک همه ادیان الهی است.

آیا مطالبه گران شعاری در زمره زرتشتیان قرا می گیرند؟
آیا موبدان حاضر، دین وروشهای زندگی وتعاملات آنها را قبول دارند؟
ازاین جاسر گشته واز انجا مانده بودن و حیرانی و فرار این افراد درد دینداری نیست
در واقع باید گفت موضوع این دسته از منتقدین به اسلامی گری وحتی ایرانی گری فرار از هرچه التزام وتقید و قانون مندی و قانونمداری است.
برداشتی که آقای قمشه ای داشته و در آثارشان دارند هم این حرفها نیست.
آقای قمشه ای نگاهی عمیق عرفانی به  واژه ها واحکام دارند و از دین اسلام خارج نشده وبلکه تمام وکمال بر شیوه مسلمان بودن خود اصرار دارند
بروید واز کتابها وآثار و تفریرات و فرزندان ایشان بپرسید
مخصوصا از کتابهایشان بجویید که آیا ایشان از اسلام برگشته بوده اند؟
نه مرحوم پدرشان الهی بزرگ ونه هیچکدام از فرزندان چنین ادعایی را  نمیپذیرند.
مطمئن باشید با شگفتی به شما خواهد گفت؛ توهم زده اید؟؟
چهارم
ما در رهروی مسیر زندگی یا مجتهدیم یا مقلد
اگر مجتهدیم که حساب پاک است و دانش و آگاهی واشراف مان به دین اسلام و زرتشتی کامل است وتمام.
اگر نیستیم با این شامورتی بازی ها قانون شرعی مورد باور ادعایی مان، ما را از مسئولیت هایمان در انسان تراز و درست بودن معاف نمی کند.

 پنجم  و آخر
ادیان همه درخدمت انسان بوده و از یک سرچشمه واحد آمده اند.
هدف ادیان بلوغ و تکامل و رستگاری انسان است...

چون که صد آید نود هم پیش ماست
نام احمد نام جمله انبیاست...مولانا

 

 

 

والی الله المصیر
حمیدرضاابراهیم زاده

۱۷ نوروز ۱۴۰۴