کودک درون و تربیت
کودک درون و تربیت
در دالان وجود هر بالغی کودکی بسر می برد ؛
گاه به شور و شعف مشغول.
گاه به اندوختن و یادگرفتن دلگرم .
گاه به سکوت و هیمان و حیرت مشتاق.
گاه به بیماری و ناراحتی دچار.
گاه به گشت وگذار و سیاحت سرگرم.
گاه به شیطنت و موذی گری مصر.
و گاه به دقت کردن و آرامش و آسودگی نشسته است .
این کودکان، بالغ خود را می آشوبند تا برایشان بردگی کنند و یا سروری کنند .
کودک درون مودب و نجیب و موقر و یا تربیت نشد ه و وحشی هر کسی فرمانروای احساسات اوست.
کودکان درونتان را دریابید وتربیت و یا مراقبت کنید.
کودکانی که تا کنون به آسودگی نرسیده اند و یا خیلی زود پیر شده اند بدون آنکه خردی کرده باشند ، هنوزهم نیاز به تربیت و مراقبت دارند
کودکی کردن در دوران کودکی ، نیازی برای رشد است.
بالغ تربیت نشده همان کودک بی تربیتی است که کودکی نکرده و یا هرگز تربیت نشده و یا بد تربیت شده و مملو از عقده هایی است که در کودکی ببار آورده است.
مهم تربیت و شکل دهی نقش و هویت و هدفمندی شخصیت در کودکی است.
دانش اندوزی در کودکی مانند سنگ نگاری است.
کودکی کردن یعنی اجازه تخلیه نشاط وکنجکاوی دادن به کودک است.
کودک باید کودکی کند ، جنب وجوش داشته باشد تا در بزرگسالی و بلوغ ، نا آرام و چندش آور وعقده ای نباشد.
کودک باید کودکی کند تا تربیت و پرورش و پویش و پیشرفت را به خوبی بپذیرد.
برای بالا بردن درک کودک باید اجازه داد کودک بپرسد. نشاط داشته باشد. کنجکاوی کند و آزمون و خطاهای کم هزینه انجام دهد و در نهایت هدفمند تربیت شود. تا به بالغ خود کمک کند و رهبری شایسته برای بالغ خود باشد.
کمال گرایی، واقعگرایی، آرمانگرایی ، بلند پروازی و...در کودکی باعث نبوغ بالغ می شود. و یا افراط در هر کدام باعث انحطاط او خواهد شد .
درک هرکدام از مطالبات، نیازمند تربیت و کنجکاوی های کودکانه ی افراد است.
یادگیری مفاهیم مطالبات، اولویت بخشی به خواسته ها، تصمیم گیری و مدیریت برای داشته ها، ترسیم و رصد برای بدست آوردن خواسته ها، مبارزه برای دروغ نگفتن، حسادت نکردن، طمع نورزیدن، نترسیدن ، حیا کردن ، تحمل نکردن تحمیل ها، بخشیدن ، نرنجیدن ، مشورت خواستن ، نجیبانه رفتار کردن، امانت داری کردن ، تلاش کردن برای رفاه ومعاش، نوع دوستی ومشارکت پذیری، و پس انداز کردن، اندیشیدن برای رشد وپیشرفت و. . بسیاری ازمفاهیم رفتار زیستی در کنجکاوی ها وآزمونهای کودکی شکل می گیرد .
تربیت هدفمند در پاسخگویی به کنجکاوی ها،آزمون وخطاها و پیگیری مطالبات باعث می شود. کودکیِ هر بالغی اقتدار و نجابت و وقاری شایسته ی رهبری کردن را بیابد.
باید شادی و شادابی کردن را به کودک بیاموزیم. و در برابر بهانه و افسردگی و لجبازی و تمارض و گریستن به او بیاموزیم که برای رسیدن به خواسته هایش باید گفتگو و تلاش کند. باید مدارا گری را بیاموزد و خواسته هایش را ساماندهی و اولویت بخشی کند.
باید بیاموزد که شادکردن و شاد بودن بهتر از گریستن وگریاندن است.
باید بتواند بخنداند و بخندد و شور و نشاط داشته باشد. از در و دیوار سختی ها بالا برود.آزمایش کند و نتیجه بگیرد....
والی الله المصیر
حمیدرضا ابراهیم زاده . بابلسر
17 تیرماه 1398
تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد
لی لی تا خدا
باز هم کودکی بی منطق و جسور باش کودک وار از جا بپر دست از دست دلخوشی های هوای سازگاری هایت باز کن حتی اگر زمین می خوردی، بی خیال. خودجوش شاد باش و شاد کن
برای زندان بان کوته فکری های عقلت چاله کن مشت را محکم به لبخند های مصنوعی هایش بزن با تفنگ آبپاش شادت آشتی کن
از دست پادگان سرهنگ جدی و خشک درون شکاکی بشو پا به پای کودکی هایم بیا ...خحالت نکش با توام فریق قدیم ام ، همزاد من بیا
کفش هایت تا به تا را به پا بکن برای حیله و نیرنگ
های نفست باز جر بکش من را ببین روی تاب وقارو نجابت هلم بده تا بینهایت من را بی تاب
فقط با آبنبات چوبی مهر همه عالم را بهانه کن یک کم از دیوار جان سر بکش دزدکی با خودت چشمک بزن امنیت قلعه بالغ درون را پر تشویش کن اولین کودکی را که دیدی دستی تکان بده نازبخند کودک درونت را با او همساز کن معطل نکن گل لبخند را از کودک بگیر و او را ببوس . بویش کن انسانیت نو را از خود بخواه
شکلکی برای خود در آینه در آر ،برای بادبادک افاده های چاکری و مخلصی هایت برای این و آن نخ پاره کن برچهره اخمو و دمق خود با شمشیر کودکی هایت بجنگ بر لباس خاکی خود دستی بکش برای آزادی خود پا بکوب و بر زخم زانوی تفاخر هایت قاه قاه بخند با توام با تو ... باز هم با خنده هایت اعجاز کن خود رای و سبکسری را از دفتر نقاشی ذهنت پاره پاره کن
به رسم کودکی با اسب چوبی ات تا ته دشت درونت تاخت کن بعد خنده کنان دور خودت بچرخ ، در این سرگیجه شدن های طرحی نو از فردایت بکش برای شادی خودت با سازدستی ترانه کن .بعد چرخ زندگی ات را زین بکن . و از جاده خاکی های هیجان هایت تندی برو
کودک ماب برای ترس و طمع های روانت شاخ و شانه بکش وبا افسردگی نخ های پوسیده باور هایت قهرکن . بستنی بله قربانگو بودنت را لیس لیس تا ته بخور بعد یک لیوان آب حیات از مادر بخواه
با بی خودی های خود قایم موشکی تازه کن دست همزادت را بکش تا لب لی لی حوضک معنویت جانت او را ببر تا آب خنک بر او آبی بپاش
احساسات تازه را برای خود مزه کن قهری تا ابد با هیولای بزرگی جسمت بکن شربت کوچکی را یک مرتبه سر بکش .یک قاچ بزرگ از هندوانه سادگی برای خود ببر تا ته بخور
بر هفت سنگ توهم دانایت بکوب
بی تفاوت نباش خواب نیستی
بیدار باش و بیداری و شور را از آبی دریا، سبزی جنگل وسرخی آتش بخواه
چشمان معصومیت را دوباره بشور زیر لب ترانه ای آرامش خود را از کلام ووحی بخوان بعد تربیت را در خود چند بار زیبا مشق کن
در دل کوه جان فریاد کن قلعه را فتح کن آنجا پرچم بزن بعد برماسه های پرخاش هایت را آبی بریز شعله ای از نور دل از فطرت پاکت بگیر و چشم حسادت ،غم و غصه را کور کن و اینگونه آتش بسوزان و بر مشکلات خنده کن
برای آن جسم مریضت از کاغذ رنگی های توکل بالی بکش نا خود آگاه پرواز کن با من بیا لی لی کنان با من بخوان که تو دگر پیر و بالغ نیستی ... کودکی سبک بالی در راه خدا .