بد برداشتی های نگارشی
بد برداشتی های نگارشی
یکی از بزرگترین آسیب های گفتگوی نوشتاری، نبود وکمبود شفافیت و انحراف لحن برای خواندن و برداشت کردن است.
هر واژه ای یک پیام لحنی خاص درخودش دارد و هویت واقعی خود را مشخص می کند.
شاخص های لحنی متفاوت ومعنا دار بسیاری در هر واژه ی نگارشی وجود دارد؛
لحن عتاب ، پرسش، تمجید ، کرشمه و ناز، شوخی ،جدی ،دقت ، تعجب، پرسش وبهت، نگرانی ،تردید ، تهدید ، خشونت ، طعنه و کنایه ، ترس و تشجیع و تحریک و... در ساختار هر جمله ای وجود دارد
که یک متن و گفتگوی نگارشی گویای واقعیت های پنهان در نوشتار ونگارش وحقیقت های عیان در برداشت کردن نیست. بلکه نیازمند نشانه های نگارشی ویا آشنایی با روشهای سخن گفتن نگارنده است.
گاه کلمه قادر به بیان واقعی احساس و یا غلبه ی یک پدیده نیست.
زبان منشا سو تفاهم هاست واگر کسی آداب زبان را نداند و یا نشنیده چیزی را برداشت کند پل های عاطفی دو دوست ،دو حس، دوغریزه و دو شخصیت، درهم فرو می ریزد.
بسیاری از واژه ها در نوشتن وحتی در تلفظ وخواندن به هم شبیه هستند و هیچکدام از نشانه های نگارشی نمی تواند هویت واقعی جملات نوشته شده را ابراز کند. و یا به دلیل سهل انگاری در نشانه گذاری های نگارشی جمله معنای واقعی و یا مورد نظر نویسنده را ندارد و یا ازدست می دهد.
لازم است با بکارگیری نشانه های نگارشی نهایت دقت وشفافیت را در رساندن پیام به خواننده و یا مخاطب ابراز کرد تا برداشت کامل و درستی از متن ویا نامه و پیام شما داشته باشد.
بنابراین حتی بهتر است هر ازچندگاهی از نوشتن دست بردارید وباهم سخن بگویید و یا روبرو شوید....
حمیدرضا ابراهیم زاده
چهاردهم تیرماه 1398
تمامی حقوق مربوط به این اثر در احصارمولف محفوظ است
- ۰۲/۰۲/۲۲
.
عرفان نظرآهاری