زائردرخت بید

 

یخبندان

پل چوبی دهکده را لیز کرده است

و سوزآذر ناله ی دلخراش نرده های پل را به گوش بید می رساند

دل  بید برای زائری که معشوقه اش آنسوی پل از سردی انتظار  بی تاب است ،زخمی است

وبازهم باد سیلی اش را به صورت  بید حواله  می کند..........

 

می دمد طواف باد

به گوش  دشت فریاد

و زایر  بید

تکیه داده است

به یادها

 گمان من درون آیه ها ی

دشت وباد

 نوشته  است

قسم  به بید و زائر وغروب

سوگند به باد

 که درنگاه  مست شب

نهفته است این ضماد

  تکیده است  آغوش  درخت بید

ز زخمه های ناگوار

و درهجوم تگرگ  آذر و دی

یاد می کند از

تیر و خرداد

و جا پای بهاررا

می شمارد به آرامی

نوای آفتاب  مست  مرداد

وبی رحم هیزم شکن

که می پنداردازسرما

 

خشکیده است ؛

حیات  ونبات بید

ومی شکاند دل بید را

با تبر بیداد

وبازهم بید مهر

که سایه اش 

تموز را

پناه بود ومراد

گرم می کند

محفل وکاشانه ی

زائر و معشوقه اش را

به یاد معاد...

************

6آذر1393

تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصارمولف محفوظ است