این تماشاچیان ناهنجار
این تماشاچیان ناهنجار
بارها دیده ایم مردم موبایل به دست در حال فیلمبرداری ازصحنه ی یک تصادف. سانحه . دعوا و درگیری. غرق شدن .آتش سوزی و ...هستند
رفتار بی نزاکتی که همواره نجابت و وقار ایرانیان را به سخره گرفته است.
بارها دیده ایم که مردمی موبایل بدست درحال ثبت و ضبط حریم خصوصی ودعوای خانوادگی و بحرانهای حیثیتی دیگران هستند.
در پیشامدهای تلخی همچون پلاسکو سلفی گرفتن و فیلمبرداری این جماعت بی وجدان مانع از کار آتش نشانان ومدیران مقابله با بحران بود.
در حوادث رانندگی نیز همین جماعت طوری جاده را بند می آورند گویی اورژانس مشغول امداد است درحالی که اینگونه نیست وعوامل امدادی و یا افراد ماهر از خدمات امدادی جا می مانند و یا نمی توانند براثر ازدحام توفیقی بدست بیاورند.
بارها و بارها این رفتار ناپسند جماعت تماشا چی وخبرچین را مذمت کرده ایم.
بارها و بارها به آنها گوشزد کرده ایم که از حریم خصوصی دیگران و یا بحران مسایل حیثیتی دیگران فیلم وعکس و سلفی تهیه نکنند
بارها خواهش کردیم که در بحرانها اگر کمک حال نیستید وبال و آسیب و مزاحم نباشید!
اما ...!!!
یکی از بزرگترین مشکلات و تناقضات رفتاری گونه ای از ما ایرانیان جدید ، تماشا چی بودن، خبر گزاری وخبر چینی، مداخله در کار هم بدون کمترین تاثیر مثبت است.
گروهی ازمتوهمین بافرهنگ! تماشا کردن و خبر چینی و روایتگری را دوست دارند.
زیرا می خواهند داستان بسرایند!
می خواهند فصل جدیدی از فرهنگ و توسعه را رقم بزنند!
اما نمی دانند این رفتار درحقیقت یک ترس وخفقان نهفته ای برای فرار از واقعیتی بنام در جازدن و قهقرا رفتن است.
فرافکنی رفتاری است که فرد برای فرار از درک و پذیرش حقیقت اقدام به فرار به جلو نموده و بیشتر به خود زنی وخود تخریبی و خود فریبی روی می آورد.
مثل روی آوردن به اعتیاد برای کسی که ور شکست مالی و خانوادگی شده باشد .
مثل تقلب برای فرار از شکست و ترس از دست دادن وضعیت و موقعیت.
مثل فاحشگی برای ترس از مورد توجه و پذیرش قرار نگرفتن .
مانند کنجکاوی بی جا و نشان دادن عیب ونقص واقعی ویا ساختگی دیگران برای فرار از عیب خود و...
بسیاری از پدیده های جامعوی حرف های مهمی برای گفتن دارند. پدیده هایی ماننده جلوه گری و روایتگری های نامنزه.
روایتگری ناکار آمد وتماشا چی بودن ، رفتار نا هنجار جامعوی بشمار می رود که در آن مردم برای فرار از خودکردگی وناچاری و یا درد خود به تماشای درد و بحران دیگران مبادرت نموده و بلکه از آن لذت می برند. و برای یادمان حضورشان از موقعیت بدتر ویا مشابه خود ویا پیشامد،یادگاری برمی دارند. تا از این واقعه و بحران روایت تاریخی بسرایند.
مورد توجه فرار بگیرند!
به روز جلوه داده شوند!
مهم پذیرفته شوند و...!
تماشا چی بودن بحران ها و گرفتاری های دیگران، تلخ ترین رفتاری است که مردم دچار بیماری دوقطبی از آن لذت می برند.
دست به دوربین بردن و کاری نکردن.!
دست به سینه تماشا کردن منظره های تلخ غرق شدن. آتش سوزی. خود کشی و... نشان از بیماری نهفته وبسیار خطرناک روحی و روانی دارد. و جامعه با این رفتارهای خطرناک رو به انحطاط می رود.
دراین بیماری مهلک و پرخطر ؛ حس مسولیت پذیری و حمایت و همدردی وهمدلی و نوع دوستی وگذشت و ایثار و کمک و تعاون جای خود را به جمود و سنگدلی وجنجال. تقلب. تزویر. دروغ. کلاهبرداری. اختلاس ورشوه و خیانت و مسئولیت ناپذیری و فرار از قانون و بی تفاوتی و بد رفتاری می دهد.
جامعه نیازمند به یک پویش آموزشی و حقوقی برای پذیرش بیماری و درمان آن است....
حمیدرضا ابراهیم زاده
دوم مرداد 1398
تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ می باشد
لاک بی تفاوتی اجتماعی چیزی نیست که ما دوست داشته باشیم ولی مجبوریم از اون برای دفاع از خودمون استفاده کنیم چراش هم مشخصه از خودمون تا اعضا خانواده و فامیل چه دوست و آشنا و غریبه زیاد شنیدیم سر دلسوزی برای دیگری چه به سرشون آوردند یک جور دل و حیثیت اجتماعی شون به باد دادند که گفتند آقا اسم ما را افسرده اجتماعی بزارید بهتره از این همه همدلی و محبت ....
الکی هم تعجب نکنید که خودتون هم دیدید که چطور می ندازنتون تو هچل
که فلانی تو فرشته نجات من باش
می پرسی چی شده ؟
میگه حالا دری به تخته خورده و با این در و اون در زدن و چند تا آشنا حالا یه وام فلان میلیونی برام جور شده که تا حدی می‌تونه مشکلاتم رو حل کنه فقط مونده دو تا ضامن!
اگه تو رود در بایستی بمانیخلاصه تا میای فکر کنی تو بانک هست داری ضمانت نامه وام رو امضا می‌کنی که علاوه بر فیش حقوقی باید یک فقره چک هم بدی. همه چی خیلی خوب پیش می‌ره و شما به شاحصه بالای همدلی اجتماعی خود می بالی و تبارک و احسنت میدهی .
تا اینکه بعد از 6 ماه شما مسئول اجماعی و همدل نوع دوست می‌بینی فیش حقوقیت خیلی کم‌تر از اونچه که باید باشه هست! وام گیرنده قستشو نداه فرصت طلب بی شعور که کلاه برداری کرده با وقاحت تمام میگه: ندارم…. می‌خوای چی کار کنی؟!
اون وقته که دنیا رو سرت می چرخه که چاله چوله تو زندگیم کم نبود این کجا دلم بزارم ! ضامن بنده خدا چه گناهی کرده که فقط قصد خیر داشته و می‌خواسته کار یه بنده خدایی رو راه بندازه؟
اینجاست که می گوییم لاک بی تفاوت اجتماعی برای رهایی از مشتی زالو صفت لازمه زندگی اجتماعی ماست بعد هم از درو دیوار میشونی که چرا اینقدر سادگی بخرج دادی منفعت شحصی ات لحاظ می کردی نیاز نبود اینقدر کاسه داغ تر از آش باشی ! اگر این بابا اهل پول دادن بود چرافلان فامیلش ضامنش نشد ؟! هنوز بچه ای ! تا کی می خواهی پله ترقی بقیه باشی ؟...
بعد دست به کمر همینطور که ریز نگاهت می کنند میگه فلانی بهت زنگ زد و گولت زد؟!
میگی بله متاسفانه
همین طور که پوز خندش ازت مخفی می کنه میگه : خوب خودم شماره تو را بهش دادم(تو دلش قاه قاه می خنده که می دونستم که رو دست تو در زود باوری نیست ! )
پس کلاس و پرستیژ بی تفاوتی را سپر بلا خودتون کنید تا امثال این آدم ها محاصرتون نکردند
مثل مار گزیده ها باشید و از اسم هر نوع دوستی ، محبت و مشارکتی فراری باشید اشکال نداره با لفظ ترسو مارک دارتون کنند حالا اگه خیلی خواستید کاری کنید بگید واقعا متاسف شدم . کاری ازم بر نمی یاد.
بله مشخصه برخی از جنبههای قانون مداری نیز موجب می‌شه افراد تفاوتی نسبت به مسائل اطراف نداشته باشند و به اصطلاح برای خود درد سر ایجاد نکنند، مثلا نگرانی از برخورد قانونی می‌تواند عاملی باشد که افراد از رساندن یک مصدوم تصادفی به بیمارستان خودداری کنند، چرا که نگران درگیر روند قانونی آن هستند.
شاید سندروم بی‌عاطفگی اجتماعی می‌تواند ناشی از این باشد که مردم چنان درگیر مساله معیشت و روزمرگی و اعتراض به روند بی تفاوتی مسئولین بالا رتبه جامعه شدهاند که دیگر فرصتی یا حسی برای توجه به مسایل جاری جامعه خود ندارندو مانندمردگان متحرک از کنار هم رد می شوند . و فقط نگران هستند که اعصاب و روانشون برای بقیه هرز ندهند که هزینه دوا و دکتر هم بالاست .
عین روز روشن است که بی تفاوتی می‌تواند آسیب جدی به ارزشهای انسانی و اجتماعی وارد کنه و طبق اموزه های دینی در ترازو تبهکاری فرد بی تفاوت با خود آدم خطا کار هم وزن است . ولی وقتی نه قانون نه مدافعی برای حساس اجتماعی در حال حاضر نیست چکار باید کرد ؟!
شما کلاهتون قاضی کنید . ....