ما اینیم دیگه
بر این باورم که ؛
انسانها از محیط زمانی و مکانی و اقلیمی خود تاثیر می پذیرند .
و حتی ژنتیک انسانها هم بر تاثیر پذیری از این سه عنصر همراهی می کند.
ما و روزهای تاریک و سرد.
ما و روزهای تعطیل.
ما وغروب جمعه ها.
ما وصبح های آفتابی.
ما و مرداب ها و تالاب ها.
ما و دشت ها.
ما و دریا.
ما و کوه...
همه ی آنچه که ما آن را محیط می نامیم، هیچ انعطافی به ما ندارد.
زمان و مکان و دگرگونی های جوی و اقلیمی بر ما مسلط است و ما انسانها برای زندگی و زنده ماندن با آن کنار آمدیم و یا مبارزه کردیم.
وقتی منظره ی تند باد و شکستن درخت ها را می بینم می دانم که بی قراری طبیعت وعناصر همراه با آن، دستاورد خشمش نیست. بلکه ره آورد وحاشت اوست.
نمی خواهد ونمی تواند که تحمل کند.
می خواهد بشورد و برود.
توفان ها وانقلاب ها مولود شکاف های طبقاتی هستند.
دیروز هنگامی که در دل جنگل با توفان سهمناک روبرو شدم. دریافتم که توفان می خواهد باشتاب از جنگل بگریزد.
وقتی درختان بلوط جنگل در توفان سرخم می کردند.
برگ ها دوار می چرخیدند . دانستم که رقص مرا در آن میانه آرزو دارند.
از آسمان سر و دست و پنجه ی درختان برمن نازل می شد ومن با پنجه ی درختی دست در دست در میان رقص درختان و برگ ها و گریز توفان سماع کردم.
نه دل باد به حال جنگل سوخت و نه من می توانستم برایش کاری کنم خیره نگاه کردنم به درختها فقط شجاعتم را تخمین می زد ولی دیدنش هیچ از حیای توفان پرده برداری نکرد!
درختی تنومند شکست و دقیقا افتاد زیر پایم.
آن طرف تر بر روی خودروی مسافری درخت کهنسال دیگری به او درس عبرت می داد.
توفان درخت تنومندی را در کنار پارکینگ دانشگاه، ضایع و سرنگون کرد و دقیقا انداخت روی خودروی بسیار گرانقیمت دوستم .!
توفان در مسیر جاده ای که وسط از جنگل می گذرد تا توانست دست و پنجه ی درختان را برسقف خودروی ما خرد کرد و با شتاب به کهنسالان جنگل طعنه می زد و از ایستادگی ساقطشان می کرد...
فهمیدم که بی باک بودن معنیش این است برای گذراندن بحران و رسیدن به آرمانها و فرجام این گریز به آرامش رسیدن است که بی تردید رفتاری بغایت شایسته و لازم است.
باید گذر کرد!
توفان از اختلاف جو هوای سرد و فشار هوای گرم متولد می شود. وازاختلافات گریزان وحیران و وحشی می شود.
نطفه ی هر توفانی اختلاف است.
اختلاف گرما و سرما!.
دانستم وقتی توفان به باغم مشرف می شود ، رسم مهمانی سرش نمی شود!
می شکند و می آزماید هر آنچه در مقابلش قد بر افرازد را می تکاند.
گاه مظلوم کشی می کند تا درس عبرتی به مظلوم بدهد که باید خودش را قوی و آماده نگهدارد!
این گونه است که توفان وحشی درسهایش را تحمیل می کند. و نشانه و سربازی می شود که باید ماموریتش را به فرجام برساند.
توفان در لحظات اولیه ی ورودش به خانه ام،ایرانیت سقف خانه را لق و در آخر آن را از جایش در آورد و به گوشه ای پرتاب کرد.
بعد رو به من کرد وگفت: ما اینیم دیگه!
اینجا دشت است و تو دشتبان!
وقتی روزها و سالها کنار مرداب زندگی کنی رنگ مرداب می گیری!
بی تفاوتی و پژمردگی سوغات مرداب است.
وقتی در کوهستان زندگی کنی دگرگونی ها و پایداری های کوه به تو سرایت می کند!
وقتی در اقلیم گرم زندگی کنی ، گرم و باحرارتی!
وقتی که سرزمین یخبندان و سرد نسلهایش را به دنیا می آورد مردمان سرد و درونگرا را خواهی یافت.
انقلاب ها اینگونه اند!!!
پای اختلاف وشکاف که بیاید بکارت وتوفان از هیچ چیزی خوف نمی کند!
می شکند ومی وزد ومی گذرد....
ما زاییده ی همین نقشهاییم.
نقش حرارت و برودت.
نقش زمان.
نقش مکان.
نقش نور و تاریکی.
نقش ستارگان وسیارات .
نقش خاک وعناصر موجود در آن.
نقش آب واملاح موجود در آن.
ما اینیم و هرگز آن نخواهیم بود.
حمیدرضا ابراهیم زاده
21 بهمن1398
تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ می باشد
