انسان شناسی
آدمها شبیه اشیا و محیط خود می شوند.
انسانها گاه شبیه درخت می شوند وگاه شبیه تبر!
گاهی بعضی ها پارچه می شوند و بعضی ها قیچی!
بعضی ها نخ می دهند و بعضی ها سوزن می شوند.
بعضی ها صابونند و بعضی ها میکروب.
وبعضی ها گلوله می شوند و برخی ها سیبل مقابل.
بعضی ها آینه می شوند و بعضی ها سنگ!
بعضی ها سوهان روح و اعصابند و بعضی ها سوهان خوشمزه وشیرین.
انسانها خاصیتشان این است که مقلد و متاثر از محیطشان باشند و همرنگ محیط شان شوند .
ساحل نشینان ؛ دریایی و خروشان
جنگل نشینان؛ جنگلی
کویری ها؛ گرم
مردابی ها ؛ سرد و....
انسان ها تُرد ترین موجوداتی هستند که آفریده شد.
آوندهایشان از آموزه های محیط سرشار است.
از اشیا و دست ساخته هایشان تاثیر می پذیرند
و روح نامرئی شان را در تابلوها و عکس ها و‌سروده ها وسازه‍ا و نقاشی ها و حرفهایشان نشان می دهند.
انسانها بیل و چکش و میخ و اره و قلمو و رنگ و دوربین و کاغذ و کشتزار و آینه ولباس و سوهان و سمباده های هم می شوند.
یا همدیگر را می آزارند و می بازند یا همدیگر را می نوازند و می سازند!
پس از این همه قرن
انسان نمی داند که کیست و چیستی های مذابش از کجاست!؟
اما
همه موجودات و‌کائنات فهمیده اند که انسان ها چه فرشتگان مهربان و یا چه جانوران ددمنشی هستند
آنها می دانند انسانها وسایل آزمایش هم هستند
حیوانات ونباتات انسان شناس ترین موجودات عالمند
انسان شناسی را باید از حیوانات آموخت؛
که رم می کنند از آنکه باید ترسید
و رام می شوند برای آنکه باید مطیعش شد....
این خاصیت انسان است ؛
که خود را در دیگران جستجو می کند و می یابد و می شناسد....
حمیدرضاابراهیم زاده
۲۳خرداد۱۳۹۲
* تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف محفوظ می باشد.
