سرزمین وارونه واژه های من

 

سرزمین بخت من از  وارونه واژه های بدیع ساخته شده است که شمنیدنش بسی تحمل  می خواهد و اندکی تدبیر.

 

جایی که (مرحم)( محرم) نیست و جای آرامش ( ترس) در( سرت ) می جوشد

جایی که  (راز) راجز (زار) نمی بینی  و(زاغ) را به جای (غاز) رنگ می کنند 

اینجا ست که ( شرف )  برای تفریح (فرش) می شود

یا باید سکوت کرد تا (لعل) برایت (لعل) بماند ویا آنکه مبارزه کنی و بجنگی تا از پس (هلال ) تو (لاله) برآید

و از بر دوست (نامه)( همان) است که دیدید

اینجا سرزمین واژگان وارونه ها ست

 جایی که بر سر ((گنج)) به ((جنگ)) تن می دهی و آدمیتت را مسخ می کنی 

وهنگامی که درد همه ی وجودت را می درد،((درمان)) برایت  ((نامرد )) می شود

و((قهقه))((هق هق))می شود!!!

به دنبال که می گردی؟

((دزد)) همیشه  ((دزد))است و((درد))همواره((درد)) است و دردشت زندگی ((گرگ))هرگز از((گرگ)) فارغ نمی ماند...

و((مار)) در آستین انسان ((رام )) نمی ماند و  ((خرس)) ازترس تدبیر آدمی ((سرخ )) نمی شود

 اری سرزمین جملات وارونه،جایست که:

((من)) درمنیت خود  ((نم))  می کشد و ((دنگ )) ما ازلذت زندگی(( گند )) می شود

 و((یار)) ((رای )) عوض می کند،((راه)) گویی ((هار))شده،و((روز)) به ((زور)) می گذرد،

((اشنا))را جز در ((انشا)) نمی بینی و چه ((سرد)) است  این ((درس)) زندگی درفصل داغ ادمیت!

اینجاست که چه آسان واژه ی سرد ((مرگ))به آنی  ((گرم )) می شود  تا دم آدم را ببیند.

چرا که همچنان  ((درد))برای انسان  ((درد)) می ماند.

 و  ((درم)) درکارش چو (( مرد)) استاد است.

 

و من می ترسم از(نادان)  که از هر طیف (نا دان) است

 ودر دست خالی بابا هنوزهم  (نان)  آیا ( نان) است. ؟

 و آیا خلق (کرد)  (درک) هم می شود یاران؟

ولیکن (کاک) همچنان (کاک) مانده است وبا ایمان

ندارد (نیک) درخود (کین ) پنهان...

 امان ازظلم پیمایان که از (خاک)  کاک هامان  ( کاخ) می سازند

 واز فلز ذات (پاک)  پاکان بازهم  ( کاپ ) می سازند

 

وبر( دار) وارونه واژه های این  جهان  باز هم ( راد) آویزان...

تو از (حرف)  (فرح)  بخش آزادی  وغیرت باید بدانی ، وطن یعنی ایران وایرانی.

(امین) اینک می دهد جایش را به (نیما) که بردارد قلم را وبنویسد ماجرای تلخ توفان را......

دلم آرامش وارونه ی وروانه ها می خواهد وگرمای آغوش  صبا را.

 

بگذارید که چیزی نگویم واز دید یمینی ویساری (لال) مانم........

 

 

 حمید رضا ابراهیم زاده

 

2010/2/7 

بازنویسی  20 مهر 1393


تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف وناشر می باشد