غصه خوردن حرام است !

پنجشنبه, ۸ آذر ۱۳۹۷، ۰۸:۴۰ ق.ظ

هوالعزیز

همانطور که خوردن شراب حرام است ، خوردن غصه هم حرام است!

خوردن هیچ چیز مانند غصه حرام نیست.

اگرما فهمیدیم که جهاندارگیتی اوست دیگرچه غصه ای را باید بخوریم؟!!

کسی که خدا را سرپرست و وکیل وشاهد وقاضی خود می داند ازچه باید بترسد؟

جهاندارگیتی ! مدبر و برنامه ریز همه ی کارهای زندگی ماست

خدا عاشق انسان و بلکه دوست و پناهگاه امن ماست

به او اعتماد کنیم و وکالت امورمان را به او واگذاریم.

والی الله المصیر

حمید رضا ابراهیم زاده

20مرداد1396

· برداشت آزاد ازچند جمله ی دکتر حسین آقا قمشه ای

۱ ۰
۹۷/۰۹/۰۸

حمیدرضا ابراهیم زاده

۰۸ آذر ۹۷ ، ۱۷:۵۶

م- احمری

نقد عمر : آدم هایی در زندگی همه ما هستند که در کنارشان بودن، صحبت کردن با آن ها و حتی فکر کردن در مورد آن ها به ما احساس آرامش و امنیت می دهد. در مقابل افرادی نیز هستند که دیدن یا صحبت کردن با آن ها آرامش ما را به هم می ریزد و باعث می شود که تنش وجود ما راشعله ور کند .خصوصیات تنش زایی مانند :بی نزاکتی، گستاخی، پرمدعّایی، برتری طلبی، خود بزرگ بینی و …ذره ذره وجودشان سمی کرده است و این سم به راحتی بصورت منفعلانه ووسواس گونه و باسرعت سرایت می دهند ورفتار هایی مثل غیبت، ناسزاگویی زیرلب ، تحقیر، شکایت،گیر دادن به زمین و زمان ،فریب کاری ، سخن چینی وانتقاد جویی درهرکدام ما مثل نقل و نبات عادی جلوه می دهند تا ریشه نهال انسانیت هم در خودشون و هم دراطرافیان نابود کنند و بخاطر این رفتار ها در خود احساس شانیت می کنند اینجاست که انسان نما ها ابزاری چون "پول "یا "ریاست"،بازیچه قرار می دهند واحساس بی‌نیازی کند، "سرکش"می کنند کَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغى‏، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‏ -علق 6/7- اخلاق‌‌‌سمی و ناپسندی که آدم های "انسان نما" دارند از هر چیزی که فکرش می کنی خطرناک تره شاید باورش سخت باشه آنچنان قحطی انسانیت فریاد می زنند که اگر به آنها گفته شود گناه انجام ندهید دچار غم و اندوه میشوندو احساس خفگی همه وجودشان می گیره و این ناشی از عدم شناخت یا ارتباط درست آنها با دین است. تعجب نکنید دین .... اما فقط عده ی کمی هستند برای ماندن انسانیت میجنگند همان ها که با صحبت کردن با اونها احساس امنیت و آرامش میکنی همان ها که بی غصه های عالم اندو فقط به رضایت خدا می اندیشندو مادیات و زرق و برق دنیا براشون کمترین جلوه گری دارد قرآن در موردشون می‌فرماید: أَلاَ إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ-یونس/62- سر آمد این اولیا خدا ،رسول خدا حضرت محمد صل الله علیه و اله است که مانند پدری دلسوز در دعوت به انسانیت ‌اصرار می‌ورزید و گاه تصور می‌کرد به هر قیمتی شده باید انسان نما را قانع کند تا اسلام رابپذیرند.و دین را به همه ارایه دهد اما زمانی که مقاومت انسان نما ها را دربرابر توحید و ایمان مشاهده می‌کرد، محزن و اندوگین می شد نمی خواست مردم خواسته یا ناخواسته‌، عذاب الهی را برای خود تدارک‌بینند. خداوند ،عشق پیامبر در هدایت می‌دید، به حضرت اش می فهماند ازایمان نیاوردن مردم و نپذیرفتن دعوت‌، اندوهگین نباشد و از اینکه کسانی در کفر ورزیدن سرعت مجنون کننده دارند ، محزون نباشد: شتاب ورزیدن برخی در کفر تو را اندوهگین نسازد. آنان به خداوند آسیبی نمی‌رسانند وخداوند می‌خواهد تا آنان بهره‌ای در آخرت نداشته باشند و برای آنان عذاب بزرگی درکار است‌.وَلاَ یَحْزُنْکَ الَّذِین‌َ یُسَارِعُون‌َ فِی‌ الْکُفْرِ اِنَّهُم‌ْ لَن‌ْ یَضُرُّوا اللهَ شَیْئاً یُرِیدُ اللهُ أَلاَّ یَجْعَل‌َ لَهُم‌ْ حَظّاً فِی الاْ‌خِرَة‌ِ وَلَهُم‌ْ عَذَاب‌ٌ عَظِیم‌ٌ. -آل عمران/ 175- حال این ماییم و خودمان ،چطور است که با خودمان رو راست باشیم کاش کمی احساس فقرکنیم به بازگرداندن انسانیت و حرمت گذاشتن به انسانیت و احیای کرامت انسانی احساس نیاز بیشتری کنیم وآیا وقت آن نرسیده که اخلاق های سمی در خودمان‌‌‌ ‌بینیم آن را اصلاح کنیم؟! دوباره دست در دست رسول خدا بدهیم شهادتین فقط و فقط برای زنده شدن جوانه زدن کرامت انسانیت در خودمان با تمام وجود بگوییم و از کفر مخفی که جامعه و خانواده هایمان را گرفتارکرده پاک کنیم . در یک کلام، درمان قطعی آن تقواست دنیاطلبی وگرفتاری هایش با بازگشت به قناعت ، زهد ، دنیای حلال مورد تأیید خداست جبران کنیم من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است حیف باشد که ز کار همه غافل باشی نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف گر شب و روز در این قصه مشکل باشی گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

دایره مینا

دایره مینا

منتخب آثار دکتر حمید رضا ابراهیم زاده

منتخب مقالات. یادداشت ها و آثار پژوهشی، فرهنگی، اجتماعی دکتر حمیدرضا ابراهیم زاده