سکوت

سکــوت:

یعنی پوشیدن جامه ی ابهت و بردباری برای چیدن پی درپی واژه‌ی آری.

سکوت:

 یعنی درهم شکستن واژه‌های غول آسای نفاق و زاری.

یعنی برخواستن از کابوس و رسیدن به بیداری.

سکوت یعنی اینکه دوستت دارم وتو خبر نداری.

یعنی فقط تو بپرسی و من بگویمت آری.

سکوت که همیشه نیست تب تلخ  ترس ونداری و نزاری .

برای من اینک سکوت یعنی اینکه آری و تمام  شد واژه‌های چشم انتظاری ...

سکوت ارزش و غنای اعتباری بسیار بالائی دارد.

یعنی حرفهای بزرگ و ناگفته‌های مهمی وجود دارد که بجای آن نتوانسته‌ایم  واژه بسازیم

همیشه از سکوت ناغافل و ناگوار ترسیدیم.

همیشه با سکوت خود را پنهان کردیم.

همیشه درسکوت غوطه خوردیم تا دلخوشی‌هایمان  را نرنجانیم .

سکــوت  به اندازه‌ی اسمش بزرگ و مهیب است. می‌تواند براندازد و یا برافرازد.

مُهرسکوت  یعنی  مِهر ورزیدن برای خاطر خواهی.

مولاناگفت:

آنکه را اسرار حق آموختند     مُهر کردند و دهانش دوختند

گاه نگفتن راز، زندگی ساز و سعادت بخش است. گاه گفتنش خانمان برانداز شقاوت بخش است.

اینجاست که مهر بر دهان کسی که راز می‌داند می‌زنند تا قلبی آزرده نشود و چشمی نمناک نگردد

شکستن مهر سکوت هم یعنی مهر ورزی برای افشای یک حقیقت.

یعنی نور بر زاویای تاریک پاشیدن و روشنگری.

اینجاست که باید برای آبروی کسی رازی را بر ملا کرد تا از زیر دست و پای خباثت‌ها نجات یابد

تا قلبی  شاد شود و حقی احقاق.

سکوت نشانه ی رضایت است.

و گاه با سکوت باید گفت رضایتی است مرا ولیکن حیا در گفتن آری مرا مخییر داشته.

و گاه این سکوت می‌تواند بذر تردید و دودلی را در دل بکارد.

پس باید با سکوت مدارا کرد و با زبان به حس تلاطم گفت آری.

حق السکوت

چماق باطلی است که برای افشا نشدن راز بر فرق راز باخته می‌کوبند.

اسفا بر آدمیتی که راه اقتدار و ارتزاقش این باشد.

اسفا بر رازباخته‌ای که به کفتاری چون او ببازد.

کرامت و حمییت و مردی و مروت این است که با راز دیگران قمار نکنیم...

روزه‌ی سکوت

در تنگنای عسرت مریم با روزه‌ی سکوتش طفل سه روزه را به زبان آورد.

خدای مریم گفت:  آیتک الا تکلم الناس ثلاث لیا ل سویا-(مریم آیه 10)

مریم مقدس گفت:انی نذرت للرحمن صوما فلن اکلم الیوم انسیا- (مریم26)

مسیح گفت:  انی عبدالله آتانی الکتاب وجعلنی نبیا وجعلنی مبارکا-(مریم آیه 30)

تا نبندی ز سخن لب، نشود دل گویا
نطق عیسی ثمر روزه مریم باشد

روزه‌ی سکوت می‌گیریم که خاموشی گزینیم تا خشنود کنیم صاحب سکوت را.

بالاخره من هم فهمیدم چرا خدا این قدر صبر و سکوت دارد.

 

                                     حمیدرضا ابراهیم زاده     30 شهریور  1392

 

حق انتشار مخصوص مولف است