لذت روزه گرفتن چیست

 

 

*پرسش

 در مورد اهمیت روزه این حدیث  از پیامبر در بحار الانوار آمده  که

  الصوم فى الحر جهاد.

  روزه گرفتن در گرما، جهاد است. (بحار الانوار، ج 96، ص 257)

  با توجه به حدیث بالا و از اونجایکه که ما برای جهاد در قرآن در سوره های نساﺀ 95 و 74  وتوبه 20 تا 22   پاداش  اجرعظیم رو داریم  و مشخصا در آیه ی 111  توبه هم  به خود فوز عظیم  اشاره شده ( چه بکشند چه کشته شوند)

سوالم این است که آیا  برای چنین روزه ای که در حدیث بهش اشاره شده یعنی روزه گرفتن در روزهای گرم سال  هم چنین اجری رو  می تونیم  داشته باشیم  وپاداش اون با جهاد در راه خدا برابری می کنه و همون فوز عظیم می شه یا نه اصلا چون خود بهشت هم درجاتی داره  و روزه داری هم نوعی  مبارزه با نفس و جهاد اکبر تلقی می شه فوز عظیمش حتی اعظم و بالاتر از جهاد می شه؟ ( هر چند باتوجه به اینکه  خود جهاد فلسفه اش پاسداری از دین و انجام واجبات مثل نماز و روزه  و ... و ترک محرماته)

 باسلام

همانطورکه می دانید تمامی سخنان  پیامبر اعم از خود قرآن وهرچه که به زبان می آورد شامل محاورات و روایات وشوخی ها و... تنزیل هستند

زیرا پیامبر" ماینطق عن الهوی "بودند

ازاین جهت :

"تنزیل العزیز الرحیم لتنذر قوما ما انذر ابائهم...."

زبان پیامبر "زبان  منطق وتنزیل و درک وفطرت " هست

-          بحثی درابتدای مقدمه ی  بحار الانوار وجود دارد بنام "فاضربوه فی الجدار"

.به این مضمون که مولف می گوید:

من فقط جمع آوری کننده احادیثم. کاری به غلط ودرستش ندارم فقط امانتداری کردم ویک جا جمعش کرد م حالا شما حدیثی را یافتید که با عقل وحس وقلبتان جوردرنیامد خوب .پرتابش کنید بخوره به دیوار. یعنی ارزشی نداره....

احادیث فراوان وکتابهای روایی فراوانی وجود داره که مملو از پرت وپلا وچرت وپرت هست. اصلا تناقض هست مثلا در اصول کافی باب فضل قرآن روایاتی مبنی برتحریف قرآن درج شده است که ثبت ودرجش مغایر با نص قرآن هست

به حسب این روایات کذ ب ومسئله دار کتابهای مشکل داری مثل انوار نعمانیه واسرار آل محمد و.... نوشته شده که کاملا باهویت شیعی واسلامی ما مغایراست و متاسفانه تشیع نیز چون سایر فرق اسلامی درگذار اثبات حقانیت خویش به افراط ها وتفریطهایی دست زده که  تا امروز نیز این تحریف ها باعث بروز مسائل بغرنج بسیاری  شده است..

من با نص این حدیث شریف کاملا موافقم وسیر حدیثی اش را دقیق می دونم

منتها در روش برداشت این حدیث بنظرم فقط به یک روی سکه اش توجه شده است

 روزه علاوه برمواهب حوزه ی تندرستی گوارش. آثارزیادی برسلامتی سایر  اعضا دارد ومهمتر از همه بعد دیگری هم دارد که کمتر به آن توجه می شود وامر عرفانی روزه است.

برد باری روزه داری در روزهای گرم شاید مبحث اندیشیدن به مشقت معیشت گرسنگان وتشنگان را اشاعه دهد.

اما امر مهم این است که روزه داری دراین  موقعییت سبب بازشدن قفل های فهم ودرک می شود. درک  فیوضات ولذایذی که نیاز به ممارست وبردباری دارد

فهم ودرک بشر دردنیا ودست یافتنی های دنیا محدود است چه برسد به اینکه درک از نادیدنی هایی داشته باشد که وعده ای بیش نیست

دنیا مزرعه وکشتزاری برای تجربه کردن وکاشتن  وتوشه برداری وخوشه چینی  ودرک کردن است.

دنیا رحم هست رحمی برای تکامل و زائیده شدن به برزخ است. دنیا محل تست کردن ورزمایش هست...

بنابراین برای درک بهشت ووعده های غیر لمسی ما نیازمند به فهم اصل لمس هستیم

درک لذت های مهرورزی ووعشق دوست داشتن برای کودک. جوان . پیر متفاوت است

وانسان در هردوره ای برای تکامل درکیاتش نیاز به ممارست وسمباده کشی  دارد. رحم دنیا مکانی برای ممارست وتست وتجربه وتکامل  است. کبد هست

 "قرآن مملو از واژه های نیک وبد است ازجهنم وسختی هایش تا بهشت ونعمت هایش از پاکی تا آلودگی از شهوت تا رخوت از ذلت  تا لذت. ازخون  تاآب ازمنی تا انسان از حیض ونفاس  وجنابت و جماع تا مرگ وولادت از مارو خوک والاغ تا دست ودل وگوش ودماغ. از شیطان ونوچه هاش تا خدا وفرشته هاش توی قرآن بحث شده. شما نمی توانید بی وضو دست به الاغ ودماغ  وخوک ومرد چلاق بزنید.!

در این کتاب باید وضو بگیری وطهارت داشته باشی تا به منی وحیض وشیطان وخوک وادرارو... دست بزنی!

همه ی  این عجایب معنوی کلامی ساختار مهندسی شده درمعماری تربیتی برای درک وتکامل دارند.

 ومن برای درک لذت، تعاریف خاص ومختص به خودم را دارم   ومصرم بگویم  کسیکه نمی تواند درکی از شیرینی شربت داشته باشد چطور می تواند از ژل رویال که شفاست وغذای ملکه است  مزه شیرین را درک کند؟

مراتب فهم ودرک وپله های رسیدن به لذت های بالاتردرقرآن وروایات تشریح شده وبه مقامها نامگذاری شده است

هرکس به وسع درک وتربیت ذائقه ی دنیویش صاحب خرد ودرک هستی ودرنهایت  لذت ها می شود

مسیر حجاب هم ازهمین جاست که:

"عبادت. دانایی .زیبائی و.. برای  انسان می تواند باعث حجاب شود انسانی که برای تمکین وتامین وتوقع حیوانیتش عبادت می کند. دانا می شود و...فقط می خواهد حیوانیتش را دراین وغادی وآن دنیا پروار کند. دراین دنیا از لذت ها بهره هایش منقطع و نا مانوس است می خواهد آن دنیا حور العین را لمس کند!!!"

همه ی "حیوانیت خواهی های بشر "حجاب است چه در قالب عبادت ودانش باشد چه درقالب ریاکاری  باشد

چون نمی داند چه می خواهد  هم بخود وهم به دیگران ستم می کند

هل یستوی الذین یعلمون ولا یعلمون؟؟

تفاخر وجهل نسبت به داشته ها  وخواسته ها وتمنیاتش باعث گمراهی وکوته بینی اش می شود

خداوند به ظرفیت واستعدادهای ما نعمت می دهد نه توقعات وحجاب هایمان

    نگاهم درحوزه لذت دنیا  ؛

-     لذت بصری شامل دیدن رنگها ولذت از رنگ. گل. منظره. زیبایی رخسار. زیبایی  مواقعه ی جنسی.و..

-  لذت لامسه.لمس اشیا. لذت آمیزش جنسی .

- لذت بویایی اعم از بوی غذا ها. استشمام عطرها ورایحه ها. استشمام هوای آزاد  وتنفس  در هوای لطیف و...

- لذت شنیدنی ها اعم از شنیدن نواهای خوش والحان زیبا .شنیدن صدای دلخوشی ها وشنیدن نغمه ی معشوق.

-   لذت چشایی اعم از لذت نوشیدنی ها وخوردنی ها ودرک گوارایی ها. لذت  فهم مزه ها .

حالا مثلا مزه ی شیرین از مزه شربت زولبیا و شربت آب لیمو گرفته تا انگبین ومزه شهد وعسل وژل رویال . هرکدام طبقه خاص خود را دارند.

-          لذت های فوق حسی مثل دوست داشتن. مثل عاشق شدن وعشق ورزیدن و....

درک بسیاری ازجایگاهها ملزم به تربیت  و پرده برداری ازبسیاری ازحجاب ها و پرده هاست و بردباری وتحمل  کلیدواژه ی  قفل درک وفهم است

همه ی این لذایذ، دریچه فهم ودرک مارااز لذایذ جاودانی بالا می برد ولذت بهشت ومحتویات موعود بهشتی  فوق این لذایذ است

عرض کردم مثلا کودک5 ساله از ازدواج  هیچ نمی فهمد اما بالغ40ساله خیلی کامل تر از بالغ28 ساله  این لذت را می شناسد و قرار هست رمضان بعنوان برزخ ماه ها باعث  درک وممارست برای درک جاذبه های لذیذ باشد.

وشبهای قدر هم برزخ روزهای ماه رمضان هست. وباعث گشایش درک وبلوغ قوه ی فهم می شود...

کسی که درکی از مزه ی شیرین ندارد وهنوزاز شربت چیزی ننوشیده شماازش انتظار دارید مزه عسل را درک کند.

همانطوریکه درخبرها آمده است خیلی از دریافت کنندگان درک بهشت وجهنم بلافاصله پس ازفهم آیات جان می دادند.

وبی تردید شوک وتناقض باعث انحلال وجودشان  می شد .

براین اصل مولانا با زبان ذائقه ی مردم حرف زد وبا زبان احساساتشان لغت ساخت تا بالغ فکریشان را تربیت کند.

وقران یا فرقان وتنزیل وروایات  هم برای به بلوغ کشاندن بشر اورا بااین واژگان واحکام تربیت می دهد.

والی الله المصیر

ازخدا وند  دراین روزهای خوب وعزیز برایتان  درک لذت های نامحدود تمنا دارم

 حمیدرضا ابراهیم زاده

5تیر1393

 

* تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصارمولف می باشد

قرآن یعنی دوستت دارم

 

 

 بسم الله الرحمن الرحیم

 

بی تردید قرآن راهنمای  ( کاتالوگ) روشنگر برای فهم بشر نسبت به خود وهستی وآفریننده ی خود است

قرآن دیوان عاشقانه ی خدا برای بشریت است که بر قلب نازل شد .

خداوند به انسان عشق ورزید واورا به نمای خود ساخت. وقلب اورا خانه خود پنداشت.

همه قلبها حرم خداهستند.

بقول امام صادق : القلب حرم الله فلاتسکن ...

حب ودوستی از راه مغز وعقل پدید نمی آید بلکه دوست داشتن فقط کار قلب است

وقلبهاهستند که درک کننده عشق ومودتند و پذیرای امر ربانی هستند

همواره عقلها حسابگر وناچیزند ودر پذیرش امر بزرگ بسیار ناچیز وعاجزند

این قلب است که به وسعت اقیانوس های جهان جا دارد و نادیدنی ها را درک می کند.

قرآن با قلبها سر وکار دارد

عقلها برای پذیرش فهم قرآن بدلیل توسعه نیافتگی وتکامل نیافتگی  محدود وحسابگراست

 وازاین رو در این مقطع مغزها با قلبها در تضادند.

حب ومودت از ازل با وجود انسان عجین بوده است. وانسانها فقط از این راه مطیع ورام عاشق خود می شوند

برای معشوق تسلیم شدن وتمکین عاشق اصل وفا داری وعشق متقابل ولذت های نامحدود است.

حقیقت اسلام تسلیم شدن است

بقول معصوم: الاسلام هوالتسلیم

معشوق خوب وزیبا روش وخوشرو باتسلیم وتمکین عاشق دوست داشتنی تر وماندنی تر می شود.

محور مهندسی اسلام وهمه ی ادیان الهی برپایه ی محبت وحب است

پروردگار عاشق پیشه  به واسطه ی حب ومودت خویش  آفرینش انسان و به تبع آن کائنات وعالم ایجاد را اراده فرمود

حضرت دوست بخاطر نیاز معشوق همه هستی را درتصرف او قرار داد.

واورادر زمین وزمان  مکنت داد

میل واراده ی ذات اقدس ربوبی ،نسبت به انسان نسبت حبیب ومحبوبی است.خداوند عاشق و دوست انسان است.

اورا به زیباترین وجه وبهترین صورت آفرید

وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ ۚ ذَٰلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ ۖ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ [غافر٦٤]

وبرای همین درکالبدش از روح خود براودماند

فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿ص: ٧٢﴾

و انسان فی نفسه روح الله است.

پروردگار هرگزتمایلش را نسبت به انسان مخفی نکرد واز شدت حب به انسان اورا جانشین خود ساخت و حتی دستور داد سجده اش کنند!

وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿البقرة: ٣٠﴾ 

بنابرین حاکمیت قلب برهستی محرز است.که درک کننده ی تجلیات ولذت های فوق حیوانی است

میل به جاودانگی وعشق ورزی وایثار ومروت و... فقط از راه قلب انسان قابل درک و التذاذ است

*وحی بر قلب پیامبر نازل شد .

 قلبها پذیرای توحید ورسالت  انبیا هستند وعقلها در تضاد 

قلب پیامبر بیت المعمور است وازاین جهت این خانه جز مهبط وحی چیز دیگری نیست

رسول خدا هیچگاه از میل وتمنای درونی اش جمله ای نگفت هرچه فرمود ازوحی بود ویا به وحی متصل بود

و ما ینطق عن الهوی .ان هو الا وحی یوحی -  سوره  نجم 3و4

اگر غیر ازین می شد هشداری برای او واهل باور ازجانب خدای رحمان ترسیم شده است:

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِیلًا مَّا تُؤْمِنُونَ [٦٩:٤١]

و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید!

 وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ ۚ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُونَ [٦٩:٤٢]

و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید!

 تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ [٦٩:٤٣]

کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است!

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ [٦٩:٤٤]

اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست،

 

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ [٦٩:٤٥]

ما او را با قدرت می‌گرفتیم،

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ [٦٩:٤٦]

سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم،

 

فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ [٦٩:٤٧]

و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود!

 وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ [٦٩:٤٨] واین قطعا یادآوری وگوشزدی برای پارسایان است

·         ونبی اکرم اگر تحریف ویا اشمئزازی هم در حرکت رسالت پیش می آورد

وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا [١٧:٧٤]

و اگر ما تو را ثابت قدم نمی‌ساختیم (و در پرتو مقام عصمت، مصون از انحراف نبودی)، نزدیک بود به آنان تمایل کنی.

إِذًا لَّأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا [١٧:٧٥]

اگر چنین می‌کردی، ما دو برابر مجازات (مشرکان) در زندگی دنیا، و دو برابر (مجازات) آنها را بعد از مرگ، به تو می‌چشاندیم؛ سپس در برابر ما، یاوری برای خود نمی‌یافتی!

 

وَإِن کَادُوا لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَّا یَلْبَثُونَ خِلَافَکَ إِلَّا قَلِیلًا [١٧:٧٦]

و نزدیک بود (با نیرنگ و توطئه) تو را از این سرزمین بلغزانند، تا از آن بیرونت کنند! و هرگاه چنین می‌کردند، (گرفتار مجازات سخت الهی شده،) و پس از تو، جز مدت کمی باقی نمی‌ماندند!

 

سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِن رُّسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا [١٧:٧٧]

این سنت (ما در مورد) پیامبرانی است که پیش از تو فرستادیم؛ و هرگز برای سنت ما تغییر و دگرگونی نخواهی یافت!

بنا براین نص وحی  به  قلب پیامبر نازل شده است واز همین روی از  قلب انسان  برای پذیرش امررحمانی وحی بهره گرفته    است

قُلْ مَن کَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿البقرة: ٩٧﴾

وَمِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿البقرة: ٢٠٤﴾

مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن یُؤْمِن بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿التغابن: ١١﴾

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَذِکْرَىٰ لِمَن کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿ق: ٣٧﴾

وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا ﴿الکهف: ٢٨﴾

پیامبر شاعر ودیوانه  نیست

  وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿الصافات: ٣٦﴾  

 أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿الطور: ٣٠﴾  

 وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَّا تُؤْمِنُونَ ﴿الحاقة: ٤١﴾

 

        مسلما هیچ پیامبری دیوانه نیست

 

(1) وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿القلم: ٥١﴾  

(2) کَذَٰلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿الذاریات: ٥٢﴾  

(3) کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿القمر: ٩﴾  

(4) وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ ﴿الحجر: ٦﴾  

(5) فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿الطور: ٢٩﴾  

(6) قَالَ إِنَّ رَسُولَکُمُ الَّذِی أُرْسِلَ إِلَیْکُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿الشعراء: ٢٧﴾  

(7) وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿الصافات: ٣٦﴾  

(8) فَتَوَلَّىٰ بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿الذاریات: ٣٩﴾  

(9) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿الدخان: ١٤﴾  

(10) مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿القلم: ٢﴾  

(11) وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿التکویر: ٢٢﴾

  

همواره عقلا بزرگترین نقادان رسالت وبعثت انبیا هستند.

 وچون درک ورهیافتی نسبت به امرقلبی ندارند بی شک با ترازوی عقل به مصاف قلب می شتابند

وحاکمیت قلب را بر بدن وهستی را نمی پذیرند واز اینکه قلب از سلطه وحاکمیتشان خارج نشود  به شدت برآن هجمه می آورند .نزاعها وستم ها بر اهل دل روا می دارند....

واهل دل را مجنون  وشاعر پیشه می خوانند.

دراین گذاربحث های کلامی بوجود آمد. طماعان  به اعتبار ظاهرگرایان به اقتدار رسیدند

 به تبع نیاز ظاهرپرستان متنسک؛ اسلام خشن تاسیس شد.

وازهمین مقطع پای سیاستگزاری های دین مدارانه  برای محدود کردن کرامت انسانی بازشد

وآنهایی که معنا واصالت اسلام وکرامت انسان را درنیافتند  اجبارا یا کراهتا یا تعصبا از راه های خشک مغزی وارد حوزه ی سیاستگزاری های  دین ودینداری شدند

وبه پیروی ازمباحث  کلامی  بایدها ونبایدها وبازدارنده های خشن نیز از لابلای این مسائل وارد جرگه دینداری گردید. وفتاوی محارب هم برای دفاع وهجمه پدید آمد.وبعضا انسان درخدمت منادیان جدید دینی قرار گرفت.

مال وجان وناموس انسان به فتوای همین منادیان نامنزه به مخاطره افتاد وبه نام اسلام جنگها شد.سرها بریده شد.زندانها پراز بی گناهان شد ناموسها هتک شد.اموال تصرف شد و....

از آنطرف عقل گرایان تلاش کردند تا علتهایی برای ایجاب ووجوب شرایع بیابند.

درصورتی که شریعت واحکام الهی  با ابزار عقل قابل درک واثبات نیست بلکه با عنصر قلب پذیرفته شده وبا عرفان وبینش فطری بشر منطبق است

همه ی آداب ومناسک شریعت زیر بنای درک وحلقه ی اتصال به معرفت وفهمیدنی های هستی است

سلوک طریقت برای وصول به حقیقت است.

همه ی ریاضت ها واجرای احکام والتزام به فروعات دینی برای جسم وروح بشر به مثابه سمباده کشیدن وغبارروبی است برای جلب وجذب تجلیات الهی ودرک جلال وجمال قدسی پروردگار. انسان وهستی است

حاکمیت محرز قلب بر بدن وروح وهمه هستی باعث شده استتا قرآن  برقلب انسان فرود بیاید. همچنان که باران بر خاک تشنه نازل می شود. قلب انسان هم همین عطش را نسبت به محبت عاشق راستین خود دارد

اگر قلب را آلوده به زخارف  نکنیم قلب انسان تا ابد الاباد زنده می ماند اما عقل حسابگر تا ابد الاباد حیران ومجهول می ماندوخیلی زود به هجمه ی توفان نسیان وبحران تسلیم می شودوزوال عقلی انسان را درحوزه معنوی ازحیز انتفاع خارج می کند ومحجور وجامد می شود

بااین حال حتی  قلب هرمحجوری می تواند پذیرنده ی محبت  وعشق نسبت به همه افراد باشد.وحتی دلخوشی هایش را بازیابد وبااینکه به از عنان عقل گریخته است به راحتی به حاکمیت قلب تن می دهد...

بااین نگاه دریافت ما از ادیان خدمت گزاری برای انسانیت است.بعثت و رسالت انبیا رنج های اولیای خدا فقط برای هویت کرامت انسان بوده است.کرامت انسان باعث خلقت ایجاد دوعالم گردیده است. انسانی که معشوق خداست.

وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا [اسرا:٧٠]

: ما آدمی زادگان را گرامی داشتیم؛ و آنها را در خشکی و دریا، (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزی های پاکیزه به آنان روزی دادیم؛ و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کرده‌ایم، برتری بخشیدیم.

 نکوداشت حرمت معشوق پروردگار برای همه موجودات لازم الاجراست

وکل ادیان وکتابهای آسمانی دیوان عاشقانه خدا برای بشر است

از پیامبر اسلام داریم که فرمود:هل الدین الا الحب؟

آیا دین جزعشق است؟!!!

حب ومودت وعشق ؛ عصاره دین اسلام است. ودر یک کلمه قرآن کتاب دوستت دارم است

حمیدرضاابراهیم زاده

                                                                 تهران- 6 شهریور  1393

 

تمامی حقوق این اثر درانحصار مولف است

هزینه های ریسک پذیری

ریسک کردن هزینه ی گزافی دارد!
برای هرچیزی و هرکسی از جان و سلامتی و مال و اعصاب و روان و آبرویتان هزینه نکنید!
خیلی وقت ها دیر می فهمیم فلان کار اشتباه بود و فِلانی عوضی!
پس باید بدانید که ؛
هر کتابی را نخوانید
هر فیلمی را نبینید
هرچیزی را از هرکسی نخرید
با هرکسی مسافرت نروید
با هر کسی همسایه و همراز و همسر و همبستر وفامیل و همسفر نشوید!
تحقیق و دقت کنید تا بتوانید هزینه های کمتری را بپردازید!
خیلی راحت با هر کسی دوستی نکنید!
اگر ‌برادر یا خواهرتان با کسی دوست است شما هم با او دوست نشوید.

هرگز این ریسک را نکنید واینگونه با خودتان رفتار نکنید!
حتی آدم های خوب هم فرکانسهای متفاوتی نسبت به هم دارند
چه بسیارند دوست ها وشرکا و زوج هایی که هم را رها می کنند در حالیکه هر دو ازخوبان  بودند اما دارای توانمندی ها وتاب آوری های متفاوتی بودند!
 تفاوت در عقیده و سلیقه و... آنها را نسبت به هم دور و یا دشمن می کند.

شاید دوستی فردی با برادر و خواهر شما مشکلی ایجاد نکند اما برای شما اینگونه نباشد واین فرد برایتان  آدم امن و امینی نباشد !
پس بخاطر  فامیل بودن و دوستی با اعضای خانواده کسی را نمی توانید به درون خود راه دهید ! و یا با او نزدیک و صمیمی شوید!!!
با هرکسی وارد فازصمیمیت نشوید!
با هر سرمایه داری شریک‌نشوید!
با هر همسایه و همکاری صمیمیت نکنید!
با هر کسی خرید و فروش نکنید!
هر جایی نروید!
سلامتی و عزت و شان و منزلت خود را یک شبه از سرراه پیدا نکردید!
تندرستی و عزت و شان و منزلت و آرامش شما خیلی گران بدست آمده است. پس آن را در دسترس هر کسی و هر چیزی قرار ندهید!
به هر مهمانی و جشن وعزا و مراسمی نروید حتی از نزدیکانتان باشد!
متوجه باشید چه بلایی سرت می آید!
میزبانی که برای ارضا حس نخراشیده اش شما را به تشویش و حقارت وا می دارد !
گاه تعارفاتی می کند که ممکن است تحقیر شوید!
گاه اصرار می کند حتما یک ناهار وشام بیایید. 
مقصود چیست؟
آیا می خواهد بگوید من حال و روزمان خوب است . شما در این حس خوب با ما شراکت کنید ؟؟!
یا می خواهد شما را به میدان مبارزه دعوت کند!
و از خود تمجید کند؟
یا وادار به کاری شوید که در توانتان نیست و او بصورت عادی نمیتواند از شما ان خواهش را بخواهد!
یا می خواهد بگوید نمی توانید مثل ما باشید شما گرفتارید بد بخت وذلیلید!! 
می خواهد با درد دل هایش وجود شما را  سطل زباله خود قرار دهد.
شاید بخواهید بگویید؛
یک مهمانی دادن که این حرفها رو ندارد!
یک شب که هزار شب نمی شود !

همه که اینطور نیستند!
یک چیزی گفته شما نشنیده بگیر....
خیر!!!
هر گز ریسک نکنید
مهمانی و صله رحم بسیار خوب و لازم است اما نه با هر کسی و هر انگیزه ای!!!
 وقتی کتابی می خوانید تا دوهفته دچار تغییر ناخواسته ای در رفتارها وطرز فکرتان می شوید و نمی توانید خودتان باشید!
اگر کتاب حاوی روش زندگی و فکر غلطی باشد چه!
اگر این کتاب مثل خوردنی های مسموم باشد چه!؟
مسمومیت های خواندنی خیلی پیچیده است بی رنگ و بی بو با کلمات سحر انگیز و جادوی واژه های جداب به تسخیر یک روش فکری در می آیید وخیلی زود به سبک همان کتاب حرف می زنید
فیلمی که می بینید شمارا تشویق می کند چطور باشید!
مطالعه کردن و نوشیدن و همپیالگی و همسفر شدن و همبازی شدن و شراکت و
محبت کردن وصله رحم و...همگی خوب ولازم هستند
اما نه به هر قیمتی!
شماهرگز نباید نمونه آزمایشگاهی و یا کیسه بوکس و سطل زباله کسی بشوید!
گاه کسی شما رو بی جهت دوست دارد.

دلایل زیادی برای این خوشایندها وجو دارد اما کافیست یک دلیلش برایخودتان نباشد!
شاید چون شبیه معشوق و پسر و دختر وبرادر و...از دست رفته اش هستید.
در واقع او به شما محبت نمی کند.
بلکه دقیقا به عزیز از دست رفته اش  محبت می کند.

حتی به این خیال خیلی ها ازدواج کرده اند و فلاکت ببار اورده اند.

دنبال تشابهات اینچنینی نروید !
شما به مهمانی اقوام می روید.
میزبان مدام از همه گله گزاری شکایت می کند.
درد دلش گره زندگیش نیست که بخواهد حلش کنید او شنونده ای می خواهد تا زهر و آتشش را در شما تخلیه کند.! 
 حسادت و اظهار فضل او را تحمل می کنید وسپس بیمار و ناراحت ازاین مهمانی بر می گردید.روزها و هفته ها آن انرژی بد در شما می ماند وشما را اذیت می کند.
اما اگر بگوید بچه ام باهام ناسازگارشده شما کمکش می کنید.
اگر بگوید به کمک‌شما در حل یک بحران نیاز دارم حتما همفکری می کردید.

اما می دانید که او از شما چنین درخواستی ندارد!

وقتی غیبت می کند می گوید غیبتش نباشد و یا به ایشان نگویید...

پس چه کمکی از دستتان بر می آید!! شما فقط شنونده وزباله دانی بیش نبودید که فکرتان را آلوده کرده است..
اصالت صله رحم برای همین گشایش هاست.
اما اگر بگوید خواهرشوهرم  برادر همسرم مدام در حال مسافرته و یکجا بند نمی شود.
بجای اینکارش پولشو بزاره برای...
این حرف هایش یعنی من حسودم  ونمی توانم خودم راقانع کنم بیا در این  آتش و سوزش شریک من باش!
همش نق وناله

همواره بهانه و غیبت و دروغ و...
فلانی از کجا پیدا کرده!؟
از کجا آورده؟
چطور آوردی؟
چقدر می گیری؟
کجا میری؟
حریم شخصی شما و دیگران را شخم می زنند که بگویند ما دلمان نمی خواهد سرافراز و پیروز باشی!
حرفهایی که برای رشد هم زده نمی شود!
برای مباهات و بچشم کشاندن قدرت خرید و فخر فروشی و... است
آدمهای ضعیف اینطور رفتار می کنند و اعضای خانواده مهمان را با یک مهمانی در گیر می کنند.
ویا بایک مهمانی رفتن میزبان را با خاک یکسان می کنند حسادت ها و یا رفتار هایشان و گفته هایشان بوی محبت و مروت نمی دهد!

بهانه های مهمانی دادن و مهمانی رفتن اگر درست نباشد شما وارد ریسک بدی شده اید!
باید مواظب بود در این میزبانی ها و مهمانی ها و خواندن ها وخوردن ها و دوستی ها و....چه به خوردمان می دهند ؟
بد بینانه نیست!

وقتی کمی هشیار هزینه کنیم که این خوردن ها و پوشیدن ها و نوشیدن ها و خواندن ها و دیدن ها وشنیدن ها و رفت وآمد ها چه تبعات و هزینه هایی برای ما خواهند داشت!
انگیزه ها همیشه صادقانه و ساده  نیست. 
دم خور شدن با بیماری های پیچیده روانی دیگران به سلامت وصلابت و غنای روانی شما و خانواده تان ناخواسته و یا خواسته آسیب می زند!
پس هرجا نروید
هر چیزی نخرید
هرلباسی رانپوشید
هر مدلی راه نروید
هرچیزی را ننوشید
و هرچیزی را نخورید
هر چیزی را نشنوید و نبینید
وارد هر احساسی نشوید
هر بازاری نروید
وارد هر مغازه ای نشوید!
مراقب باشید
این روزها هزینه ریسک زیاد شده است!
نمی شود گفت؛
ای کاش؛
 این نوشیدنی را مزه نمی کردم
این خوراک را نمی خوردم
این‌ملک و خودرو را نمی خریدم 
این لباس را نمی گرفتم
کاش با فلانی نمی گشتم
کاش این ها را به حریمم راه نمی دادم

کاش به این ازدواج تن نمی دادم

کاش با فلانی دوست نمی شدم!
ای کاش ها دردناکند.
هزینه زیادی روی دستتان می گذارد.
برای هر ای کاش؛
عمرتان. سلامتی و اعتبار و آبرو و باور و آرامش و پولتان از دست رفته است!
برای به دست آوردنشان هزینه بالایی را پرداخته اید.
ریسک کردن های بی جا انسان را از عزت و تندرستی می اندازد!
باید آگاهانه تر رفتار کرد.
هر اندازه که هوشیاری داریم  به خدا توکل می کنیم و به او پناه می بریم که برای ما خیر و امنیت و آرامش را برگزیند و به‌ما هشیاری و دقت و فرقانی هدیه بدهد که بتوانیم به وسیله ی آن از خود مراقبت کنیم. و به آرامش و رستگاری و بلوغ و تکامل برسیم.

والی الله المصیر
حمیدرضاابراهیم زاده
۲نوروز۱۴۰۳

 

 

تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد

امام حسن مجتبی

 

سبط اکبر حضرت امام حسن مجتبی

 

 

امام حسن (ع ) فرزند ارشد امیرمؤ منان على بن ابیطالب و مادرش مهتر زنان فاطمه زهرا دختر پیامبر خدا (ص ) است .

 

 

ولادت

 

امام حسن (ع ) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت . وى نخستین پسرى بود که خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنایت کرد. رسول اکرم (ص ) بلافاصله پس از ولادتش ، او را گرفت و در گوش راستش ‍ اذان و در گوش چپش اقامه گفت . سپس براى او گوسفندى قربانى کرد، سرش را تراشید و هموزن موى سرش - که یک درم و چیزى افزون بود - نقره به مستمندان داد. پیامبر (ص ) دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موى سر نوزاد سنت شد. این نوزاد را حسن نام داد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت . کنیه او را ابومحمّد نهاد و این تنها کنیه اوست .

 

القاب امام

لقب هاى او: سبط، سید، زکى ، مجتبى است که از همه معروفتر (مجتبى ) مى باشد.

 

پیامبر اکرم (ص ) به حسن و برادرش حسین علاقه خاصى داشت و بارها مى فرمود که حسن و حسین فرزندان منند و به پاس همین سخن على به سایر فرزندان خود مى فرمود: شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند.

 

امام حسن هفت سال و خرده اى زمان جد بزرگوارش را درک نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پیامبر (ص ) که با شهادت حضرت فاطمه دو ماه یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت ، تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت .

 

امام حسن (ع ) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت ، به امامت رسید و مقام خلافت ظاهرى را نیز اشغال کرد، و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت . در این مدت ، معاویه که دشمن سرسخت على (ع ) و خاندان او بود و سالها به طمع خلافت (در آغاز به بهانه خونخواهى عثمان و در آخر آشکارا به طلب خلافت ) جنگیده بود؛ به عراق که مقر خلافت امام حسن (ع ) بود لشکر کشید و جنگ آغاز کرد. ما در این باره کمى بعدتر سخن خواهیم گفت .

 

امام حسن (ع ) از جهت منظر و اخلاق و پیکر و بزرگوارى به رسول اکرم (ص ) بسیار مانند بود. وصف کنندگان آن حضرت او را چنین توصیف کرده اند:

 

(داراى رخسارى سفید آمیخته به اندکى سرخى ، چشمانى سیاه ، گونه اى هموار، محاسنى انبوه ، گیسوانى مجعد و پر، گردنى سیمگون ، اندامى متناسب ، شانه ایى عریض ، استخوانى درشت ، میانى باریک ، قدى میانه ، نه چندان بلند و نه چندان کوتاه . سیمایى نمکین و چهره اى در شمار زیباترین و جذاب ترین چهره ها).

 

ابن سعد گفته است که (حسن و حسین به رنگ سیاه ، خضاب مى کردند).

 

کمالات انسانى

امام حسن (ع ) در کمالات انسانى یادگار پدر و نمونه کامل جدّ بزرگوار خود بود. تا پیغمبر (ص ) زنده بود، او و برادرش حسین در کنار آن حضرت جاى داشتند، گاهى آنان را بر دوش خود سوار مى کرد و مى بوسید و مى بویید.

 

از پیغمبر اکرم (ص ) روایت کرده اند که درباره امام حسن و امام حسین (ع ) مى فرمود: این دو فرزند من ، امام هستند خواه برخیزند و خواه بنشینند (کنایه از این که در هر حال امام و پیشوایند).

 

امام حسن (ع ) بیست و پنج بار حج کرد، پیاده ، در حالى که اسبهاى نجیب را با او یدک مى کشیدند. هرگاه از مرگ یاد مى کرد مى گریست و هرگاه از قبر یاد مى کرد مى گریست ، هرگاه به یاد ایستادن به پاى حساب مى افتاد آن چنان نعره مى زد که بیهوش مى شد و چون به یاد بهشت و دوزخ مى افتاد؛ همچون مار گزیده به خود مى پیچید. از خدا طلب بهشت مى کرد و به او از آتش جهنم پناه مى برد. چون وضو مى ساخت و به نماز مى ایستاد بدنش به لرزه مى افتاد و رنگش زرد مى شد. سه نوبت دارائیش را با خدا تقسیم کرد و دو نوبت از تمام مال خود براى خدا گذشت . گفته اند: (امام حسن (ع ) در زمان خودش عابدترین و بى اعتناترین مردم به زیور دنیا بود).

 

سرشت و طینت امام

در سرشت و طینت امام حسن (ع ) برترین نشانه هاى انسانیت وجود داشت . هر که او را مى دید به دیده اش بزرگ مى آمد و هر که با او آمیزش ‍ داشت ، بدو محبت مى ورزید و هر دوست یا دشمنى که سخن یا خطبه او را مى شنید، به آسانى درنگ مى کرد تا او سخن خود را تمام کند و خطبه اش را به پایان برد. محمّد بن اسحاق گفت :

 

(پس از رسول خدا (ص ) هیچکس ‍ از حیث آبرو و بلندى قدر به حسن بن على نرسید. بر در خانه اش فرش ‍ مى گستردند و چون از خانه بیرون مى آمد و آنجا مى نشست راه بسته مى شد و به احترام او کسى از برابرش عبور نمى کرد و او چون مى فهمید؛ بر مى خاست و به خانه مى رفت و آن گاه مردم رفت و آمد مى کردند). در راه مکه از مرکبش فرود آمد و پیاده به راه رفتن ادامه داد. در کاروان همه از او پیروى کردند حتى سعد بن ابى وقاص پیاده شد و در کنار آن حضرت راه افتاد.

 

ابن عباس که از امام حسن (ع ) مسن تر بود، رکاب اسبشان را مى گرفت و بدین کار افتخار مى کرد و مى گفت : اینها پسران رسول خدایند.

 

با این شاءن و منزلت ، تواضعش چنان بود که : روزى بر عده اى مستمند مى گذشت ، آنها پاره هاى نان را بر زمین نهاده و خود روى زمین نشسته بودند و مى خوردند، چون حسن بن على را دیدند گفتند: (اى پسر رسول خدا بیا با ما هم غذا شو). امام حسن (ع ) فورا از مرکب فرود آمد و گفت : (خدا متکبران را دوست نمى دارد) و با آنان به غذا خوردن مشغول شد. آنگاه آنها را به میهمانى خود دعوت کرد، هم غذا به آنان داد و هم پوشاک .

 

در جود و بخشش امام حسن (ع ) داستانها گفته اند. از جمله مدائنى روایت کرده که :

حسن و حسین و عبداللّه بن جعفر به راه حج مى رفتند. توشه و تنخواه آنان گم شد. گرسنه و تشنه به خیمه اى رسیدند که پیرزنى در آن زندگى مى کرد. از او آب طلبیدند. گفت این گوسفند را بدوشید و شیر آن را با آب بیامیزید و بیاشامید. چنین کردند. سپس از او غذا خواستند. گفت همین گوسفند را داریم بکشید و بخورید. یکى از آنان گوسفند را ذبح کرد و از گوشت آن مقدارى بریان کرد و همه خوردند و سپس همانجا به خواب رفتند. هنگام رفتن به پیرزن گفتند: ما از قریشیم به حج مى رویم . چون باز گشتیم نزد ما بیا با تو به نیکى رفتار خواهیم کرد. و رفتند.

 

شوهر زن که آمد و از جریان خبر یافت ، گفت : واى بر تو گوسفند مرا براى مردمى ناشناس مى کشى آنگاه مى گویى از قریش بودند؟ روزگارى گذشت و کار بر پیرزن سخت شد، از آن محل کوچ کرد و به مدینه عبورش افتاد. حسن بن على (ع ) او را دید و شناخت . پیش رفت و گفت : مرا مى شناسى ؟ گفت نه . گفت : من همانم که در فلان روز مهمان تو شدم . و دستور داد تا هزار گوسفند و هزار دینار زر به او دادند. آن گاه او را نزد برادرش حسین بن على فرستاد. آن حضرت نیز همان اندازه به او بخشش فرمود. او را نزد عبداللّه بن جعفر فرستاد او نیز عطایى همانند آنان به او داد.

 

حلم و گذشت امام حسن (ع ) چنان بود که به گفته مروان ، با کوهها برابرى مى کرد.

 

 

 بیعت مردم با حسن بن على (ع )

هنگامى که حادثه دهشتناک ضربت خوردن على (ع ) در مسجد کوفه پیش ‍ آمد و مولى (ع ) بیمار شد به حسن دستور داد که در نماز بر مردم امامت کند، و در آخرین لحظات زندگى ، او را به این سخنان وصى خود قرار داد:

 

(پسرم ! پس از من ، تو صاحب مقام و صاحب خون منى ). و حسین و محمّد و دیگر فرزندانش و رؤ ساى شیعه و بزرگان خاندانش را بر این وصیت گواه ساخت و کتاب و سلاح خود را به او تحویل داد و سپس ‍ فرمود:

 

(پسرم ! رسول خدا دستور داده است که تو را وصى خود سازم و کتاب و سلاحم را به تو تحویل دهم . همچنانکه آن حضرت مرا وصى خود ساخته و کتاب و سلاحش را به من داده است و مرا ماءمور کرده که به تو دستور دهم در آخرین لحظات زندگیت ، آنها را به برادرت حسین بدهى ).

 

امام حسن (ع ) به جمع مسلمانان درآمد و بر فراز منبر پدرش ایستاد. خواست درباره فاجعه بزرگ شهادت پدرش ، على علیه السلام با مردم سخن بگوید. آنگاه پس از حمد و ثناى بر خداوند متعال و رسول مکرم (ص ) چنین گفت :

 

(همانا در این شب آن چنان کسى وفات یافت که گذشتگان بر او سبقت نگرفته اند و آیندگان بدو نخواهند رسید). و آن گاه درباره شجاعت و جهاد و کوشش هایى که على (ع ) در راه اسلام انجام داد و پیروزیهیى که در جنگها نصیب وى شد، سخن گفت و اشاره کرد که از مال دنیا در دم مرگ فقط هفتصد درهم داشت از سهمیه اش از بیت المال ، که مى خواست با آن خدمتکارى براى اهل و عیال خود تهیه کند.

 

در این موقع در مسجد جامع که مالامال از جمعیت بود، عبداللّه بن عباس ‍ بپا خاست و مردم را به بیعت با حسن بن على تشویق کرد. مردم با شوق و رغبت با امام حسن بیعت کردند. و این روز، همان روز شهادت پدرش ، یعنى روز بیست و یکم رمضان سال چهلم از هجرت بود.

 

مردم کوفه و بصره و مدائن و عراق و حجاز و یمن همه با میل با حسن بن على بیعت کردند جز معاویه که خواست از راهى دیگر برود و با او همان رفتار پیش گیرد که با پدرش پیش گرفته بود.

 

پس از بیعت مردم ، به ایراد خطبه اى پرداخت و مردم را به اطاعت اهل بیت پیغمبر (ص ) که یکى از دو یادگار گران وزن و در ردیف قرآن کریم هستند تشویق فرمود، و آنها را از فریب شیطان و شیطان صفتان بر حذر داشت .

 

بارى ، روش زندگى امام حسن (ع ) در دوران اقامتش در کوفه او را قبله نظر و محبوب دلها و مایه امید کسان ساخته بود. حسن بن على (ع ) شرایط رهبرى را در خود جمع داشت زیرا اولا فرزند رسول خدا (ص ) بود و دوستى او یکى از شرایط ایمان بود، دیگر آنکه لازمه بیعت با او این بود که از او فرمانبردارى کنند.

 

امام (ع ) کارها را نظم داد و والیانى براى شهرها تعیین فرمود و انتظام امور را بدست گرفت . امّا زمانى نگذشت که مردم چون امام حسن (ع ) را مانند پدرش در اجراى عدالت و احکام و حدود اسلامى قاطع دیدند، عده زیادى از افراد با نفوذ به توطئه هاى پنهانى دست زدند و حتى در نهان به معاویه نامه نوشتند و او را به حرکت به سوى کوفه تحریک نمودند، و ضمانت کردند که هرگاه سپاه او به اردوگاه حسن بن على (ع ) نزدیک شود، حسن را دست بسته تسلیم او کنند یا ناگهان او را بکشند.

 

خوارج نیز بخاطر وحدت نظرى که در دشمنى با حکومت هاشمى داشتند در این توطئه ها با آنها همکارى کردند.

 

در برابر این عده منافق ، شیعیان على (ع ) و جمعى از مهاجر و انصار بودند که به کوفه آمده و در آنجا سکونت اختیار کرده بودند. این بزرگمردان مراتب اخلاص و صمیمیت خود را در همه مراحل - چه در آغاز بعد از بیعت و چه در زمانى که امام (ع ) دستور جهاد داد - ثابت کردند.

 

امام حسن (ع ) وقتى طغیان و عصیان معاویه را در برابر خود دید با نامه هایى او را به اطاعت و عدم توطئه و خونریزى فرا خواند ولى معاویه در جوانب امام (ع ) تنها به این امر استدلال مى کرد که (من در حکومت از تو با سابقه تر و در این امر آزموده تر و به سال از تو بزرگترم همین و دیگر هیچ !).

 

گاه معاویه در نامه هاى خود با اقرار به شایستگى امام حسن (ع ) مى نوشت : (پس از من خلافت از آن توست زیرا تو از هر کس بدان سزاوارترى ) و در آخرین جوابى که به فرستادگان امام حسن (ع ) داد این بود که (برگردید، میان ما و شما بجز شمشیر نیست ).

 

و بدین ترتیب دشمنى و سرکشى از طرف معاویه شروع شد و او بود که با امام زمانش گردنکشى آغاز کرد. معاویه با توطئه هاى زهرآگین و انتخاب موقع مناسب و ایجاد روح اخلالگرى و نفاق ، توفیق یافت . او با خریدارى وجدانهاى پست و پراکندن انواع دروغ و انتشار روحیه یاءس در مردم سست ایمان ، زمینه را به نفع خود فراهم مى کرد و از سوى دیگر، همه سپاهیانش را به بسیج عمومى فرا خواند.

 

امام حسن (ع ) نیز تصمیم خود را براى پاسخ به ستیزه جویى معاویه دنبال کرد و رسما اعلان جهاد داد. اگر در لشکر معاویه به کسانى بودند که به طمع زر آمده بودند و مزدور دستگاه حکومت شام مى بودند، امّا در لشکر امام حسن (ع ) چهره هاى تابناک شیعیانى دیده مى شد مانند حجر بن عدى ، ابو ایوب انصارى ، و عدى بن حاتم ... که به تعبیر امام (ع ) (یک تن از آنان افزون از یک لشکر بود). امّا در برابر این بزرگان ، افراد سست عنصرى نیز بودند که جنگ را با گریز جواب مى دادند، و در نفاق افکنى توانایى داشتند، و فریفته زر و زیور دنیا مى شدند. امام حسن (ع ) از آغاز این ناهماهنگى بیمناک بود.

 

مجموع نیروهاى نظامى عراق را 350 هزار نوشته اند.

 

امام حسن (ع ) در مسجد جامع کوفه سخن گفت و سپاهیان را به عزیمت بسوى (نخیله ) تحریض فرمود. عدى بن حاتم نخستین کسى بود که پاى در رکاب نهاد و فرمان امام را اطاعت کرد. بسیارى کسان دیگر نیز از او پیروى کردند.

 

امام حسن (ع ) عبیداللّه بن عباس را که از خویشان امام و از نخستین افرادى بود که مردم را به بیعت با امام تشویق کرد، با دوازده هزار نفر به (مسکن ) که شمالى ترین نقطه در عراق هاشمى بود اعزام فرمود. امّا وسوسه هاى معاویه او را تحت تاءثیر قرار داد و مطمئن ترین فرمانده امام را، معاویه در مقابل یک میلیون درم که نصفش را نقد پرداخت به اردوگاه خود کشاند. در نتیجه ، هشت هزار نفر از دوازده هزار نفر سپاهى نیز به دنبال او به اردوگاه معاویه شتافتند و دین خود را به دنیا فروختند.

 

پس از عبیداللّه بن عباس ، نوبت فرماندهى به قیس بن سعد رسید. لشکریان معاویه و منافقان با شایعه مقتول او، روحیه سپاهیان امام حسن (ع ) را ضعیف نمودند. عده اى از کارگزاران معاویه که به (مدائن ) آمدند و با امام حسن (ع ) ملاقات کردند، نیز زمزمه پذیرش صلح را بوسیله امام (ع ) در بین مردم شایع کردند. از طرفى یکى از خوارج تروریست نیزه اى بر ران حضرت امام حسن زد، بحدى که استخوان ران آن حضرت آسیب دید و جراحتى سخت در ران آن حضرت پدید آمد. بهر حال وضعى براى امام (ع ) پیش ‍ آمد که جز (صلح ) با معاویه ، راه حل دیگرى نماند.

 

بارى ، معاویه وقتى وضع را مساعد یافت ، به حضرت امام حسن (ع ) پیشنهاد صلح کرد. امام حسن (ع ) براى مشورت با سپاهیان خود خطبه اى ایراد فرمود و آنها را به جانبازى و یا صلح - یکى از این دو راه - تحریک و تشویق فرمود. عده زیادى خواهان صلح بودند. عده اى نیز با زخم زبان امام معصوم را آزردند. سرانجام ، پیشنهاد صلح معاویه ، مورد قبول امام حسن واقع شد ولى این فقط بدین منظور بود که او را در قید و بند شرایط و تعهداتى گرفتار سازد که معلوم بود کسى چون معاویه دیر زمانى پاى بند آن تعهدات نخواهد ماند، و در آینده نزدیکى آنها را یکى پس از دیگرى زیر پاى خواهد نهاد، و در نتیجه ، ماهیت ناپاک معاویه و عهد شکنى هاى او و عدم پاى بندى او به دین و پیمان ؛ بر همه مردم آشکار خواهد شد. و نیز امام حسن (ع ) با پذیرش صلح از برادر کشى و خونریزى که هدف اصلى معاویه بود و مى خواست ریشه شیعه و شیعیان آل على (ع ) را بهر قیمتى هست ، قطع کند، جلوگیرى فرمود. بدین صورت چهره تابناک امام حسن (ع ) - همچنان که جد بزرگوارش رسول اللّه (ص ) پیش بینى فرموده بود - بعنوان (مصلح اکبر) در افق اسلام نمودار شد. معاویه در پیشنهاد صلح هدفى جز مادیات محدود نداشت و مى خواست که بر حکومت استیلا یابد. امّا امام حسن (ع ) بدین امر راضى نشد مگر بدین جهت که مکتب خود و اصول فکرى خود را از انقراض محفوظ بدارد و شیعیان خود را از نابودى برهاند.

 

از شرطهایى که در قرارداد صلح آمده بود؛ اینهاست :

معاویه موظف است در میان مردم به کتاب خدا و سنت رسول خدا (ص ) و سیرت خلفاى شایسته عمل کند و بعد از خود کسى را بعنوان خلیفه تعیین ننماید و مکرى علیه امام حسن (ع ) و اولاد على (ع ) و شیعیان آنها در هیچ جاى کشور اسلامى نیندیشد. و نیز سب و لعن بر على (ع ) را موقوف دارد و ضرر و زیانى به هیچ فرد مسلمانى نرساند. بر این پیمان ، خدا و رسول خدا (ص ) و عده زیادى را شاهد گرفتند. معاویه به کوفه آمد تا قرارداد صلح در حضور امام حسن (ع ) اجرا شود و مسلمانان در جریان امر قرار گیرند. سیل جمعیت بسوى کوفه روان شد.

 

ابتدا معاویه بر منبر آمد و سخنى چند گفت از جمله آنکه : (هان اى اهل کوفه ، مى پندارید که به خاطر نماز و روزه و زکات و حج با شما جنگیدم ؟ با اینکه مى دانسته ام شما این همه را بجاى مى آورید. من فقط بدین خاطر با شما به جنگ برخاستم که بر شما حکمرانى کنم و زمام امر شما را بدست گیرم ، و اینک خدا مرا بدین خواسته نائل آورد، هر چند شما خوش ندارید. اکنون بدانید هر خونى که در این فتنه بر زمین ریخته شود هدر است و هر عهدى که با کسى بسته ام زیر دو پاى من است ).

 

و بدین طریق عهدنامه اى را که خود نوشته و پیشنهاد کرده و پاى آنرا مهر نهاده بود زیر هر دو پاى خود نهاد و چه زود خود را رسوا کرد!

 

سپس حسن بن على (ع ) با شکوه و وقار امامت - چنانکه چشمها را خیره و حاضران را به احترام وادار مى کرد - بر منبر بر آمد و خطبه تاریخى مهمى ایراد کرد.

 

پس از حمد و ثناى خداوند جهان و درود فراوان بر رسول اللّه (ص ) چنین فرمود:

(... به خدا سوگند من امید مى دارم که خیرخواه ترین خلق براى خلق باشم و سپاس و منت خداى را که کینه هیچ مسلمانى را به دل نگرفته ام و خواستار ناپسند و ناروا براى هیچ مسلمانى نیستم ...) سپس فرمود: (معاویه چنین پنداشته که من او را شایسته خلافت دیده ام و خود را شایسته ندیده ام . او دروغ مى گوید. ما در کتاب خداى عزوجل و به قضاوت پیامبرش از همه کس به حکومت اولیتریم و از لحظه اى که رسول خدا وفات یافت همواره مورد ظلم و ستم قرار گرفته ایم ). آنگاه به جریان غدیر خم و غصب خلافت پدرش على (ع ) و انحراف خلافت از مسیر حقیقى اش ‍ اشاره کرد و فرمود: (این انحراف سبب شد که بردگان آزاد شده و فرزندانشان - یعنى معاویه و یارانش - نیز در خلافت طمع کردند).

 

و چون معاویه در سخنان خود به على (ع ) ناسزا گفت ، حضرت امام حسن (ع ) پس از معرفى خود و برترى نسب و حسب خود بر معاویه نفرین فرستاد و عده زیادى از مسلمانان در حضور معاویه آمین گفتند. و ما نیز آمین مى گوییم .

 

امام حسن (ع ) پس از چند روزى آماده حرکت به مدینه شد.

 

معاویه به این ترتیب خلافت اسلامى را در زیر تسلط خود آورد و وارد عراق شد، و در سخنرانى عمومى رسمى ، شرایط صلح را زیر پا نهاد و از هر راه ممکن استفاده کرد، و سخت ترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت .

 

امام حسن (ع ) در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید، در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچگونه امنیتى نداشت ، حتى در خانه ، نیز در آرامش نبود. سرانجام در سال پنجاهم هجرى به تحریک معاویه بدست همسر خود (جعده ) مسموم و شهید و در بقیع مدفون شد.

 

همسران و فرزندان امام حسن (ع )

دشمنان و تاریخ نویسان خود فروخته و مغرض در مورد تعداد همسران امام حسن (ع ) داستانها پرداخته و حتى دوستان ساده دل سخنانى بهم بافته اند. امّا آنچه تاریخ ‌هاى صحیح نگاشته اند همسران امام (ع ) عبارتند از:

 

(ام الحق ) دختر طلحة بن عبیداللّه - (حفصه ) دختر عبدالرحمن بن ابى بکر - (هند) دختر سهیل بن عمر و (جعده ) دختر اشعث بن قیس .

 

بیاد نداریم که تعداد همسران حضرت در طول زندگیش از هشت یا ده به اختلاف دو روایت تجاوز کرده باشند. با این توجه که (ام ولد)هایش هم داخل در همین عددند.

 

(ام ولد) کنیزى است که از صاحب خود داراى فرزند مى شود و همین امر موجب آزادى او پس از مرگ صاحبش مى باشد.

 

فرزندان آن حضرت از دختر و پسر 15 نفر بوده اند بنامهاى : زید، حسن ، عمرو، قاسم ، عبداللّه ، عبدالرحمن ، حسن اثرم ، طلحه ، ام الحسن ، ام الحسین ، فاطمه ، ام سلمه ، رقیه ، ام عبداللّه و فاطمه .

 

نسل او فقط از دو پسرش حسن و زید باقى ماند و از غیر این دو انتساب به آن حضرت درست نیست .

 

 

 

 

معنی قرآن زقرآن پرس وبس

 

 

 

بزرگترین ومهم ترین  علل نزول قرآن را صیانت از کرامت انسان می دانم.

هر حرف ولغت و واژه ای که شما ازقران می بینید دقیقا برای قلب شماست.

اصلا برای خدانیست. هرکه بگوید: خداباخودش حرف زده  ویابرای فرمانفرمایی خودش این حرف هارا زده  بخدا دروغ بسته.

 زیرا دلیل بعثت ونزول جزپاسداشت کرامت وبلوغ انسانیت چیز دیگری نیست

مگه خدا کمبود داره که باانسان بازی کنه؟

 وبگه من دوست دارم انسان اسباب بازیم باشه؟

   یکی دوسال پیش سر یکی از کلاسهام بحث هدف ازآفرینش شد.

 یکی ازدخترخانمهای دارای سابقه حوزوی گفت:

وماخلقت الجن والانس الا لیعبدون . ذاریات56

گفتم :شما که صرف ونحو خوندید آیا دقت کردید این مفهوم برداشت شما ازاین آیه اصلا ربطی به انگیزه آفرینش ویا بیگ بنگ خلقت ما نداره؟

 گفت: چرا؟

گفتم: به خاطر این واژه ها و حرف و کلمات : الا. ل. یعبدون

شما مختصات این آیه را پیش خودتون  ببرید تجزیه و تحلیلش کنید وقتی این تکه رافهمیدید واژه های:

و. ما. خلقت الجن و الانس را هم تجزیه وتحلیل کنید

می بینید اصلا انگیزه خدا ترجمه ای که داریم می گوییم وتوی کتابهای بینش  ودین و زندگی  متوسطه و معارف دانشگاه به خورد بچه ها می دهیم نیست.

بی خود نیست که ملت از واژه ی " عبادت " مفهوم بردگی دارند

 

نعوذ بالله  مگرخداوند شیزوفرنی داره یا اسکیزو فرن هست؟مگه خدا روانی هست؟

شما تصورکنید مادرتون بازحمت زیادی ازهفت صبح قورمه سبزی را بارمی ذاره تا ساعت13 اونم  چندین قلم  ادویه  به خورشتش اضافه می کنه.

آخرسر پلو و خورشت رابراتون می کشه . و نوش جان می کنید

بنظرشما انگیزه ی مامانتون از گذاشتن سفره ودرست کردن غذای خوشمزه تشکرشنیدن از سفره نشین هاست؟

آدم باید خیلی روانش پریشان باشه برای تشکرازخودش ،خودشو خسته کنه وغذا درست کنه.؟

من حتا میگم مامانها باعشق غذا درست می کنند که خوشمزه میشه.

 میده بخورید تا لذت ببرید. تا جون بگیرید تا به کارهاتو هم برسید تا خوشحال وسلامت وشاداب بشید!

این که تشکری ازش میشه دلگرم میشه. وما وظیفه داریم اززحماتش تشکرکنیم. تا عشقش بما همچنان پررنگ بمونه

خیلی هم مامانه بگه من وظیفه ام بوده. غذا خوردن سختتون میشه. بگه من دیگه خسته شدم.اصلا اون غذا خوردن نداره....

خدای باعاطفه را به مهرمی شناسیم اما جالبه میگیم دلش میخاد ازش تشکربکنیم.

دلم برای خدا کباب میشه وقتی این همه نعمت بما میده و ماآخرسربهش می گیم ای خدای از خود متشکر. ماازت تشکرمی کنیم بازم بده بیاد...

اینجا لیعبدون چیزی جز دوستم داشته باشند ودوستشان دارم نیست

واقعیت این است اغلب مفسرین  ما وحتا مدعیان دین شناس ما، ازقرآن وخدای قرآن یک بت وتابو می سازند وغالبابه مرگ جاهلی ومشرکانه می میرند واصلا الکی یه مشت الفاظ و واژه را باخودشون به گورمی برند

بنظرم باید هزار بار هنگام دفن بهشون تلقین کرد که کی هستند وچی شدند!

الان هم با نفهمی هاشون باعث درگیری بین مردم می شوند. داعش سازند. افراطی اند وباعث بدگمانی مردم به دین می شوند وحال اینکه توصیه به دینداریشون هم گوش فلک را کرکرده است.

یه استکان مایع طلایی رنگ می گیرم می برم کلاس میگم این چیه؟

ماهیتش چیه؟

میگن چای کم رنگ

- میگم ازکجا میگین؟

میگن رنگش

-میگم قبول نیست

 میگن  ماء الشعیر. دلستر

-میگم نه...

- میگن مایع  فلان

میگم نه

- عذرمیخام میگن اصلا ادرار

- میگم نه

حالا ده تا مایع راحدس می زنند

اما میگم دوستان خوشکل من :اگه فرض کنیم توی استکان عسل مصفا باشه چطورباید اثبات کنیم؟

آخه آفت کش دیازینون هم این رنگیه. سم فوق العاده خطرناک.!

پس باید بوکشید و یا  مزه اش کرد. یا آزمایش وتستش کرد.تا بی تردید بگیم عسل هست.

کسی نمیاد  قلپی سربکشه ممکنه هرچیز سمی و یا کثیفی هم باشه.

عسل اسلام را توی لیوان کردند وشمااز شیشه لیسیدید که طعم دست وبال من، باکتری و ویروس  ومیکروب را تست کردید

حالا باید درلیوان را بازکنید و از خودعسل تست کنید و بیاشامید و بخورید بفهمید چه طعمی داره؟!.

غالب ماها مزه اسلام را از میکروب وطعم  دست نامنزه ها و حرفهای مفت مفتیهای مفت خور گرفتیم وبرای همین داعش می شویم. بی عفتی می کنیم و جای توسعه نداریم .عقب مانده و رنجوریم...

در قرآن را باید بازکرد

باید تدبر کرد.باظرافت ها و حقائق ولطافت هایش آشنا شد

لازم هست قرآن را منزهان دوراز تمنیات فاسقانه برایمان حرف بزنند که گفتمانشان با روایات وسیره معصومین مطابق باشه

نفسهای پاک وبی غل وغش  برای مردم از قرآن ونورباطن آن بگویند

معنی قرآن زقرآن پرس وبس واز کسی کآتش زده اند هوس - مولانا

امامان معصوم وناطقان واقعی قرآن برامون ازحقایق دریای عمیق قران بگویند.

اگرمنابع روایی داریم به  بایدها ونبایدهاشون اعتماد کنیم

اگربه قرآن وامامانمون وحرفاشون اعتماد نداریم درهرحوزه ای مشرک ومنافق می مونیم. ومشکل دار خواهیم بود

ازاین رو قرآن کتاب وکاتالوگ راهنمای بشراست

ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم...

ذلک الکتاب لاریب فیه

انا نحن نزلنا الذکر...

لایمسه الا المطهرون و...

سینه هارا باید چون  لوحی ازغبار پاک کنیم تا زیورقرآن درآن قرارگیرد

قرآن برای انسان است ودر قیامت هم بصورت انسان ظاهرمی شود. مطمئن باشید شاکی می شود از مسلمانانی که قران توی خونه ودلشون داشتند وعملا بهش بی توجه بودند

کم من قاری القرآن والقران یلعنه

وقل للرسول یارب ان قومی اتخذوا هذاالقرآن مهجورا

- والی الله المصیر

دوم اسفند1393

حمیدرضاابراهیم زاده

 

* تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ است.

 

 

خیانت

خیانت در امانت

واژه خیانت برای هیچ کس  ناآشنا نیست. 

تقریبا همه انسانها در دوره زندگیشان در مختصات و محدوده کره زمین با انواع مفاهیم خیانت روبرو شده اند.

امانت هایی چون مال و ناموس و پیمانها ومسئولیت های اداری و اجتماعی و رفتار های گروهی و فردی و رازهای مهم فردی وگروهی و سیاسی و ... که خیانت درآن باعث ستیزه های جدی و تضاد و دشمنی وسردی و تیرگی روابط و بازگشت نا پذیری اعتماد است.

مهم ترین گنج هر نوع رابطه ای اعتماد است

اصل اعتماد باعث می شود تا سازمان ها و گروهها و افراد بتوانند برپایه ی آن به مشترکات مالی و خانوادگی و حیثیتی  برسند و بر همین اساس تن به شراکت بدهند.

شراکت در زندگی

شراکت در دارایی

شراکت در دوستی 

 شراکت و عضویت در کارهای سازمانی و اداری و...

همگی شراکت هایی هستند که به اعتماد متقابل بسیار بالایی نیازمندند .

خیانت باعث می شود تا اعتماد ضایع و مخدوش شود و در این صورت جوانه زدن و احیای نهال و درخت اعتماد بسیارسخت وگاه محال می گردد.

خیانت می تواند به هر دلیلی رخ دهد.  طمع و ترس مهمترین دلیل خیانت محسوب می شود و آنچه که خیانت را نابخشودنی تر می کند  طمع و زیاده خواهی است.

بنابراین خیانت می تواند از سوی هرکسی رخ دهد

 خیانت ، نژاد و طبقه ی مالی و اجتماعی و فرهنگی و سن  و جنسیت و تحصیلات و شغل پذیر نیست ممکن است در هر طبقه و جنسیت و نژاد و سنی رخ دهد مهم این است که خائن چقدر ضعیف باشد و یا چه اندازه خلا درونی داشته باشد.

بی گمان خیانت موقوف به موضوع خاص مالی یا جنسی و ناموسی نیست.

هر رفتاری که بتواند باعث سلب اعتماد و شکستن دژ اعتماد گردد؛ خیانت است.

و این رفتار آسیب های جدی بر کسی که اعتمادش مخدوش شده باشد خواهد زد. از این رو برای درست کردن دژ اعتماد بسیار باید دقت کرد و زمان می برد تا این دژ مستحکم شود و عمده ترین  اصلی که باعث پیدایش اعتماد می شود، صداقت در گفتار و رفتار و پیشینه ی افراد است.

برای راستی آزمایی از صداقت و امانت داری  به زمان و نیروی زیادی نیازمندیم تا بتوانیم خمیره اعتماد را بعمل آوریم و گاه کوچکترین اشتباهی باعث می شود تا حیثیت و پیشینه ی خود را ببازیم.

و بی گمان با رفتار درست و صداقت و امانت داری هایمان می توانیم باعث ارتقای هویت و منزلت خود گردیم.

والی الله المصیر

حمیدرضا ابراهیم زاده

اول نوروز1402

 تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد

حال تان خوش ترین احوال باد

حال تان خوش تر ین احوال باد
 

 

آمد بهار جانها ای شاخ نر برقصا ...

 

 

 

 

 

  بهار از شاخسار سنبــل آمد 

صبـا بر لاله زار بـلبـل آمد 

 نگار آمد بدستم روز نوروز

شمیم عطر نوروز و گل آمد 

 

 

مژده‌ی مسرت بخش حضور بهار بهترین نوید برای انسانهاست.

عید نو شدن برای ابراز وجود.

عید تجدید نشاط و طراوت و تلاش برای ابراز نیکی‌ها.

عید به معنای دوباره شدن و دوباره به بار نشستن بوده و مورد رغبت همه‌ی هستی است.

معاد برای رشد و طراوت و شکوفایی، که پس از خزان قفس انتظار را می‌گشاید.

پس مژده باد شما را به حضورعید تحول وتازه شدن و طراوت در بهترین لحظات.

فرا رسیدن نوروز برایتان با برکت و لذت بخش باد. 

امیدوارم در این ایام زیبا و فرخنده، دوستی‌ها تحکیم و غبار کدورت ها با فصل رویش از دلهای نازنین‌تان روبیده شود. و در پناه ذات کریمانه‌ی حق همراه با دلخوشی‌هایتان سلامت و سرافراز و سعادتمند باشید.

 

 

سلام زیباترین ومانوس ترین واژه ی تاریخ بشری است

 

آنقدرزیبا وماندگار که خدا این واژه رابرای خود اسم قرارداد،

 

سلام برشما به وسعت بزرگواری خدا وشادابی های نامحدودی که اوبه اهل سلام هدیه می دهد

 

خداوند سلام است ونامش باعث برکت وفراخی است.

 

اوست جاودانه ترین جاویدان که  اراده اش ازهمه ی اراده ها بالاتر وموفق تر است.

 

وهیچ  تدبیر وحیله وعقل واراده ای به  ذکاوت وتدبیرش  چیرگی ندارد

 

پس به نام اوکه  سین سلام بر سریر  وجود ش سرود حیات و مهر ومحبت را زمزمه می کند.

 

و ازهمین منظر سبوح  وقدوس است

 

و بزرگواری و سیادت معشوق خود را خواستارشد و  عیوب آنهارا به  ستاریت خود نادیده گرفت.

 

ای آنکه سمیع و سبحان و هوشیاری:

 

 

ای آنکه بر دلها  وچشمها چیره ای

 

وبه میل خود دگرگونشان می کنی

 

ای آنکه کارکرد روز و شب به فرمان توست.

 

ای رونق بخش دل و حالها.

 

حال و روزگارمان را به بهترین حال خوش کن!

 

 

****************

 

 

حلول  عید نوروز باستانی باعث برکت در مال وجان و حالتان باد.

 
 

حمیدرضا ابراهیم زاده

29اسفند1390
 

 

 

ضرورت آموزش همگانی حقوق شهروندی

 

ضرورت آموزش  همگانی  وهمه جانبه ی حقوق شهروندی ازاینجا مشخص می شود که عدم آگاهی مردم به حق وحقوق متقابل فردی واجتماعی باعث آسیب به خود و دیگران است!
مردم ونسل های نو باید بیاموزند در زندگی اجتماعی چه حقوقی دارند  و نسبت به هم حقوق متقابلشان چیست!
ما وجامعه ی بحران زده ی مان گرفتار توهم دانایی. توانایی. فهم درست. مانایی هستیم.
توهم غلیظی هم داریم  ویکی ازبزرگترین وشاخص ترین نشانه ی این سرطان گرایش به فرا قانونی بودن است !

با شروع بیماری توهم فرا قانون می شویم. وستم کردن بخود ودیگران را بافتاوی وبرداشت های مختلف و شاذ ستم می کنیم.
در تمام رفتارها و فعالیتهای اجتماعی تلاش می کنیم از حفره ها وخلاهای قانونی برای خود منافع بسازیم وبزنگاه هایی برای خود بوجود بیاوریم تا حقی را برای خود بوجود بیاوریم ودر این راستا به حقوق دیگران تعرض کنیم...

تمام منافذ و کلاه شرعی هایی که به جامعه تحمیل می شود  باعث تعارض رفتاری و انسداد صداقت و سستی روحیه پذیرش والتزام به قانون است.
تعرض به حقوق هم بافریب به وجدان و قاضی درون خود! 
بافتوا های عجیب که مثلا :
 شرائط و مقتضیات ایجاب کرده است و الان بااین شرائط اشکالی ندارد و...
 به بزه حکم استثنا می دهند. وبه خود حق دادن ها شروع می شود!
دیگران باید تحمل کنند.
چارچوب ها و حقوق همسایه داری وهمکاری و شراکت و...را نادیده می گیرند انتظار دارند تا دیگران برایش
چشم پوشی کنند. در هر تخلفی می‌گویند
یکشب که هزار شب نمیشود!
اما واگر و کاش و مگر هایشان ....زیاد و زیاد تر می شود و اندک اندک همه ی سطوح واقشار وطبقات جامعه بااین رفتار ها بیمار می شود و اپیدمی توهم و دروغ و ریا،  جامعه را از پای در می آورد.!
ادب معاشرت و روابط اجتماعی و اقتصادی و... ایرانیان از بیماری وسرطان می رنجد
سرطان رفتاری  پیشرفته ای جامعه را می رنجاند.
تناقصات رفتاری
ادعاهای شاذ
سیستم های زور گو و مزور و زر مدار اجازه بازسازی و اصلاح را از افراد و گروه های بهساز سلب می کنند و با ایجاد تخطئه و رعب و وحشت دگرگونی و  بازآفرینی جامعه را مسدود می کنند.
و خداوند به تدریج نشانه های تنبیه را به چشم متوهمان می اورد وبه سربازان هوشمند و بینای خود فرمان جهاد می دهد‌
 و در جاهای حساس  زندگی افراد و گرانیگاه های اجتماعی تنبیه و پس گردنی هایش را اعمال می کند.
براین باورم که گره های کور زندگی ما ریشه در رفتارهای خودمان دارد...
والی الله المصیر
حمیدرضاابراهیم زاده
 دهم فروردین۱۴۰۱

چشمهایت ربنای افطار

 

 

 

 

چشمهایت

 

ربنای افطار

 

دلم

 

روزه دار وبی قرار

 

قبول باشد

 

تلاقی این  دیدار

 

 

و.....

 

 

 

مناجاتیان خیزید وبنگرید که رستاخیزی بپاست...

 

 

 

حمید رضا ابراهیم زاده

 

 

 

3تیر1394

 

 

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ است

لطفا روزه نگیرید

 

روزه نگیرید

 

سختی ها و زحمت گرسنگی وتشنگی روزهای گرم و بلند را بخود ندهید

 

همش کشک است:

 

اگر همچنان دروغ می گوئید وزبانتان آلوده است

 

اگرهمچنان پایتان در گلیم ملت درازاست

 

اگر زبان به غیبت کردنتان خوب است ونمی توانید بدون غیبت روزتان را به شب برسانید

 

اگر حسادت وبخل دارید ودلتان آلوده است.

 

اگر طمع به مال وناموس دیگران دارید وچشم وگوشتان آلوده است.

 

اگر تهمت زدن وریا کردن وزنا کردن و ربا خوردن را بد نمی دانید

و با تبصره مال وناموس دیگران را برای خود مباح می دانید.

اگراز حرف حق زدن می ترسید وبه حق بدگمان هستید

 

اگر چاپلوس ومزور هستید

اگرمزدور ومواجب بگیر  وعمله واکرهه  ابلیس وابلیس صفتان هستید

اگر انصاف ورزیدن  برایتان تلخ است

اگرادای نماز وخمس وزکات  وفروعات دینی برایتان ناگواراست

ویا اگر به هزار اگرهای این چنینی دچار هستید

 

لطفا روزه نگیرید

 

روزه گرفتن وتحمل مشقت باید دل و جان و گوش وزبان و چشمتان را از هرگونه آلودگی پاک کند

 

اگر نکرد واقعا معطل هستید

ثواب وصوابی هم ندارد.

بی خیالش شوید وبه بدنتان آسیب نرسانید که این هم به اگرهایتان اضافه می شود.

به این میهمانی نروید!

 

وقتی که نمی توانید میزبان تان را درک کنید

به این میهمانی نروید وقتی که حسی به میزبان تان ندارید.

خیلی زشت است میهمان منزلت وشان میزبان را رعایت نکند

وبرسرسفره اش بلمباند وبه میزبان و همسفره ای هایش اجحاف کند...

 

روزه سپر آتش است

 

آتش گناهان و اشتباهات

 

آتش برخاسته از گوش وچشم ودست و دل وپا وزبان

روزه بگیرید تا سالم بمانید

روزه ای که صفای دل وجان وایمانتان باشد.نه ترس از ادای تکلیف.

 

روحتان را ازپلیدی ها و فشارها بشوئید

رمضان بهار قرآن وماه نزول آیه های باران است.

به دعای روزانه این ماه عزیز دقت کردید؟

این باران رمضان واین هم ظرف دل وجانتان

شبهای قدر هم شبهای توزیع قدرت و تقدیر است

 

آگاه باشید

که درانتهای این ضیافت با طهارت دل وجانتان بهترین سرنوشت را برای خود رقم بزنید...

 

 

حمیدرضاابراهیم زاده

8تیر1393

 

*تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ است